Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: , Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, , po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.B. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych w kwestii wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi;
W dniu [...] do tutejszego Sądu wpłynęło pismo datowane na [...], w którym T.B. zawarł skargę na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia [...], nr [...].
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej odrzucenie. Wskazał bowiem, że zaskarżoną decyzję doręczono wyżej wymienionemu w dniu [...], tymczasem skarga została nadana przezeń pocztą dopiero w dniu [...], a zatem po upływie 30-dniowego terminu przewidzianego w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a
W swoim późniejszym piśmie z dnia [...] (karta nr 10 akt sprawy) skarżący podkreślił, że wspomnianą skargę na powyższą decyzję nadał pocztą już w dniu [...] - czyli z zachowaniem ustawowego terminu, jednak zawierająca ją przesyłka w dniu [...] została mu "z nieznanych przyczyn" zwrócona przez pocztę. Na rzeczonej przesyłce dokonano przy tym "korekty" zamieszczonego przezeń adresu poprzez dopisanie zera. W tym stanie rzeczy powtórnie nadał skargę w placówce pocztowej czyniąc to [...].
Następnie, to jest w piśmie procesowym z dnia [...] T.B., odpowiadając na wezwanie Sądu, sprecyzował, iż powyższe pismo z dnia [...] stanowi wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Trzeba zaakcentować, że zgodnie z utrwalonym stanowiskiem wyrażonym zarówno w orzecznictwie sądowym jak i w doktrynie, brak winy jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności w prowadzeniu swoich spraw. (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 2003 r., sygn. akt II SA 4162/01, publ.: Palestra 2004, nr 1, s. 225 oraz B. Adamiak [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, 8 wydanie, Warszawa 2006, s. 334 i nast.). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można zatem mówić tylko w przypadku, gdy stało się to niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli takiej, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V SA 793/02, Monitor Prawniczy 2002 r., nr 23, s.1059).
Zdaniem Sądu przesłanka ta została w niniejszej sprawie zachowana.
Argumentacja zawarta we wniosku T.B. stanowi wystarczające uprawdopodobnienie braku jego winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Należy podkreślić, że skarżący dołożył należytej staranności w zakresie zmierzającym do dochowania przedmiotowego terminu, określonego w art. 53 § 1 p.p.s.a. albowiem jeszcze przed jego upływem, to jest w dniu [...], nadał swoją skargę w urzędzie pocztowym. Fakt ten udokumentował kopią koperty nadawczej oraz potwierdzeń odbioru i nadania rzeczonej przesyłki, która to przesyłka została mu zwrócona przez pocztę z adnotacją "adresat nieznany" (patrz: karty nr 11 i 12 akt sprawy). Jakkolwiek przy tym zaadresował wspomnianą przesyłkę w dość nietypowy sposób wskazując jako adresata tutejszy Sąd "za pośrednictwem Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K." z podaniem adresu rzeczonego organu, to jednak trzeba zaznaczyć, że chociaż wysyłając skargę powtórnie (w dniu [...]) zaadresował ją w ten sam sposób, poczta bez kłopotu doręczyła ją organowi. W takiej sytuacji nie można uznać, aby brak doręczenia pierwszej z opisanych przesyłek organowi został przez wnioskodawcę zawiniony. Zamieszczono bowiem na niej adres tego organu, i chociaż zawiera on pewien błąd, a mianowicie wskazano ulicę "[...]" zamiast [...], to jednak trudno traktować tę okoliczność za argument przemawiający przeciw skarżącemu, skoro po pierwsze - oba zera w numerze [...] zostały tu prawdopodobnie sporządzone innym charakterem pisma, a po drugie - zarówno na dowodzie nadania jak i odbioru widnieje adres "ul. [...]". Jakkolwiek zaś prawidłowy adres brzmi "ul. [...]", to jednak choć drugą przesyłkę - nadaną w dniu [...] także opatrzył adresem "ul. [...]", została ona przecież doręczona organowi.
Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji działając na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.