Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego w kwestii wstrzymania wykonania decyzji postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
J.N. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] Nr [...], mocą której utrzymano w mocy wydaną w trybie wznowieniowym decyzję o uchyleniu rozstrzygnięcia w przedmiocie przyznania skarżącemu prawa do zasiłku dla bezrobotnych i utracie tego zasiłku w związku z wyczerpaniem maksymalnego okresu jego pobierania i w to miejsce orzekającej utracie przez skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem [...].
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Jak stanowi art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a.,. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, a zgodnie z § 3 wskazanego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. Próbę zdefiniowania przesłanki wyrządzenia znacznej szkody podjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 (niepubl.), stwierdzając, że chodzi o taką szkodę (majątkową a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
W innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkujące zakończenie prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji utratę przez stronę skarżącą jedynego źródła utrzymania dla niej i jej rodziny, stanowi spełnienie przesłanek określonych w art. 63 § 3 (post. NSA z dnia 18 czerwca 2004 r., FZ 136/04, niepubl.).
Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest zatem wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych okoliczności świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosek skarżącego nie zawierał żadnego argumentu, który by wskazywał na wystąpienie przesłanki wymienionej w art. 61 § 3 P.p.s.a. Nie podjęto nawet próby wykazania, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody ani spowodowania w ten sposób trudnych do odwrócenia skutków.
Nie znalazł takich argumentów również Sąd, który w postępowaniu o wstrzymanie wykonalności zaskarżonych aktów prawa powinien działać również ex officio.
Z powyższych względów należało rozstrzygnąć, na mocy art. 61 § 3 p.p.s.a jak w sentencji.