Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Szczepan Prax po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi U.H. i S.H. na decyzję Starosty [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej w kwestii wniosku S.H. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata p o s t a n a w i a: odmówić przyznania prawa pomocy
Pismem z dnia [...] U. i S.H. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Starosty [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej.
W piśmie z dnia [...] S.H. zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 9 września 2013 r. wezwano skarżącego do złożenia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF", w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie skarżący nadesłał urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF", w którym sprecyzował, iż wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Następnie w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 27 września 2013 r. poinformowano skarżącego, że jego wniosek, dotyczący zwolnienia od kosztów sądowych nie będzie podlegał rozpoznaniu z uwagi na ustawowe zwolnienie od kosztów niniejszej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. 2012 r., poz. 270) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Natomiast art. 247 P.p.s.a. stanowi, że prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Poza tym o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Prawo pomocy nie przysługuje przede wszystkim w razie oczywistej bezzasadności skargi z przyczyn procesowych, tj. w sytuacji gdy upłynął termin do jej wniesienia, czy też strona nie wyczerpała toku instancji (por. postanowienie NSA z dnia 22 listopada 2012 r. sygn. akt I OZ 864/12, LEX nr 1239512).
Z akt sprawy wynika, że S.H. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w związku ze skargą na decyzję Starosty [...] z dnia [...] Nr [...], dotyczącą odmowy odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej. Należy jednak zauważyć, iż od tej decyzji, wydanej przez organ pierwszej instancji, stronie skarżącej przysługiwało wyłącznie prawo wniesienia odwołania do organu drugiej instancji w terminie 14 dni od daty jej otrzymania. Tym samym skarga z dnia [...] jest przedwczesna i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. będzie podlegała odrzuceniu.
W związku z powyższym, na mocy art. 247 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.