Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bożena Popowska (spr.) Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędzia WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2010r wniosku R.P. o wyłączenie sędziego Macieja Dybowskiego w sprawie ze skargi R.P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] października 2009r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności wniosku postanawia oddalić wniosek o wyłączenie sędziego
R.P. w dniu 26 maja 2010r. złożył wniosek o wyłączenie sędziego Macieja Dybowskiego od rozpoznania sprawy. Wnioskodawca powołał się na uzasadnione jego zdaniem wątpliwości co do bezstronności sędziego, wskazując przy tym na zdarzenia, które miały miejsce w okresie, w którym sędzia orzekał w Sądzie Okręgowym w Poznaniu. Wnioskodawca wskazując na niekorzystny wynik rozpoznanej przez sędziego Macieja Dybowskiego sprawy cywilnej zarzucił sędziemu, iż jest negatywnie do niego nastawiony.
W związku z powyższym wnioskiem sędzia Maciej Dybowski złożył wyjaśnienie, że nie zachodzą wobec niego żadne przyczyny wymienione w art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa), które mogłyby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. Sędzia Maciej Dybowski oświadczył, iż R.P. nie zna osobiście lecz jedynie z kilku spraw, które sądził w trzyosobowych składach zawodowych w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu i w sytuacjach przewidzianych w ustawie podejmował czynności na posiedzeniach niejawnych. Sędzia oświadczył, że nie pamięta spraw, w których orzekał w Sądzie Powszechnym w Poznaniu i nie pamięta aby był wyłączony w jakiejś sprawie z udziałem R.P.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.
Stosownie do art. 19 ppsa, niezależnie od sytuacji, w których sędzia wyłączony jest z mocy samej ustawy (art. 18 ppsa), sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli między sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Strona obowiązana jest uprawdopodobnić przyczynę wyłączenia we wniosku zgłoszonym do sądu.
Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi faktycznie wystąpić, tzn. nie może mieć charakteru potencjalnego. Ponadto wątpliwość, co do bezstronności sędziego musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji przez stronę w jej wniosku i należy ją odnieść do ewentualnego braku bezstronności w konkretnej sprawie (por. postanowienie NSA z dnia 6 sierpnia 2009 r., sygn. akt II OZ 651/09).
Nie jest zatem wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata wiarygodności w bezstronność sędziego wynikająca z przeczuleń strony. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania jej sprawy, lecz konieczne jest wskazanie poważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania, co do bezstronności sędziego (por. postanowienie NSA z dnia 15 września 2008 r., sygn. akt II FZ 397/08, źródło: cbois.nsa.gov.pl). Wskazać należy również, że każda sprawa podlega indywidualnej ocenie przez składy sędziowskie. Z tych przyczyn sugestia, że sędzia orzekał w innej sprawie z udziałem skarżącego bądź jego rodziny, nie powoduje, że można mówić o jakimkolwiek emocjonalnym nastawieniu sędziego do strony. Sam fakt orzekania w innej sprawie, w której wnioskodawca był stroną nie daje podstawy do sformułowania zastrzeżeń co do bezstronności sędziego, biorącego udział w rozstrzyganiu innej sprawy. Niezadowolenie strony z rozstrzygnięcia sprawy czy też ze sposobu prowadzenia postępowania sądowego nie stanowi również podstawy do wyłączenia sędziego, bowiem zarzuty te strona może podnosić w środkach odwoławczych od orzeczeń Sądu I instancji (por. postanowienie NSA z 5 września 2008 r., I OZ 665/08).
Mając powyższe na uwadze oraz treść wyjaśnień sędziego Macieja Dybowskiego Sąd uznał, że wniosek R.P. nie zasługuje na uwzględnienie. Z tych względów na podstawie art. 22 § 1 i § 2 ppsa orzeczono jak w sentencji.