Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Grossmann po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Wyższej Szkoły T.-H. w P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Wyższej Szkoły T.-H. w P. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie oddalenia zarzutów p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
Wyższa Szkoła T.-H. z siedzibą w P. (dalej: "Skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z (...) r. nr (...) w przedmiocie oddalenia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.
W skardze został zawarty m.in. wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia oraz postanowień utrzymanych przez nie w mocy.
Uzasadniając ten wniosek Skarżąca podniosła, że znajduje się obecnie w bardzo trudnej sytuacji finansowej, przy czym kłopoty te nie są zawinione przez Skarżącą, gdyż do trudnej sytuacji finansowej doprowadziły ją po części niż demograficzny i trudna sytuacja na rynku usług edukacyjnych, a po części nierzetelne działanie pracowników, wobec których toczy się obecnie postępowanie cywilne. Zdaniem Skarżącej niewydanie przez sąd cyt. "postanowienia o wstrzymaniu wykonania postanowienia o nałożenia grzywny w celu przymuszenia" może zatem doprowadzić do nieodwracalnego skutku w postaci likwidacji Skarżącej i w efekcie utratę miejsc pracy przez wiele osób. Ponadto, w ocenie Skarżącej, prowadzenie egzekucji administracyjnej w sytuacji poważnych kłopotów finansowych Skarżącej, prowadzi do absurdalnej sytuacji, w której blokowane są środki, które mogłyby być przeznaczone na regulacje zadłużenia wobec pracowników. To z kolei doprowadzi do narastania zadłużenia Skarżącej wobec pracowników i w efekcie - nakładania przez organy Państwowej Inspekcji Pracy kolejnych grzywien w celu przymuszenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotem zaskarżenia w tym postępowaniu sądowoadministracyjnym jest, opisane w rubrum niniejszego orzeczenia, postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w przedmiocie oddalenia zarzutów. Wynika to jasno ze wskazanego w petitum skargi numeru zaskarżonego postanowienia ("nr rej: "...)"), oraz z określonego w pierwszym akapicie uzasadnienia tej skargi przedmiotu postanowienia ("w sprawie oddalenia zarzutów"). W związku z tym należy zauważyć, że w argumentacji uzasadnienia swego wniosku o wstrzymanie wykonania ww. postanowienia, Skarżąca całkowicie błędnie odwołuje się do "postanowienia o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia". Takie postanowienie, również wydane wobec Skarżącej przez Okręgowego Inspektora Pracy w dniu (...) r., posiada inny nr rej.: (...).
Przechodząc do rozpoznania ww. wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia należy wyjaśnić, że przyznanie stronie skarżącej tzw. ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej w skrócie "p.p.s.a."), w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd administracyjny przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania aktu (odpowiednio: czynności), w sposób wyczerpujący zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Są nimi: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.