Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ewa Makosz-Frymus po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty K. z dnia [...] maja 2009 r. Nr [...] w sprawie ze skargi T. W., S.W. na decyzję Wojewody z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji udzielającej pozwolenia na budowę postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji /-/ E. Makosz-Frymus
Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. Nr [...]Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty K. z dnia [...] listopada 2009 r. Nr [...], odmawiającą uchylenia decyzji Starosty K. z dnia [...] maja 2009 r. Nr [...], udzielającej M. W. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem na działce nr [...]w m. K. gm. Ż.
Na powyższą decyzję T. W. i S. W. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Skarżący wnieśli jednocześnie o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty K. z dnia [...] maja 2009 r. Nr [...]udzielającej M. W. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem na działce nr [...]. Skarżący podnieśli, iż działka ta jest w bezpośrednim sąsiedztwie funkcjonującego od lat ich zakładu stolarskiego z tartakiem oraz innych działek produkcyjnych. W ocenie Skarżących budowa jest realizowana w oparciu o decyzję Wójta Gminy Ż. wydaną z naruszeniem ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Ż. oraz ustawy o ochronie środowiska. Niewstrzymanie wykonania decyzji przez Sąd może spowodować trudne do odwrócenia skutki (k. 4 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżących nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 152, poz.1270 ze zm. zwanej dalej p.p.s.a.) po przekazaniu skargi do sądu, na wniosek skarżącego sąd może wstrzymać wykonanie w całości lub części aktu bądź czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
By Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdzają liczne orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w sprawach o sygn. akt II OZ 550/07, II OZ 802/06, II OZ 788/06, II OZ 166/06, II OZ 113/06, publikowanych na stronie http://cbois.nsa.gov.pl/). Ciężar uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania aktu spoczywa na stronie, która wywodzi skutki prawne ze swoich twierdzeń. Warunkiem wydania przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu jest, więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności (zdarzeń) uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń, świadczących o istnieniu poważnych zagrożeń, które uzasadniać mogą udzielenie ochrony tymczasowej (por. B. Dauter, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Zakamycze 2005, s. 168). Argumentacja strony musi być odpowiednia - tzn. w sposób przekonujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/06 niepubl). Twierdzenia zawarte we wniosku powinny być zaś poparte dokumentami źródłowymi. Sąd musi w tym względzie dysponować jakimś materiałem dowodowym pozwalającym mu zająć stanowisko. Sąd ocenia, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za udzieleniem ochrony tymczasowej.