Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D.S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. S. na decyzję W. Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia i opuszczenia lokalu mieszkalnego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia [...] maja 2010 r. D. S. wniosła skargę na decyzję W. Komendanta Wojewódzkiego Policji w P.z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] marca 2010 r.), utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Miejskiej Policji w P. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] orzekającą o opróżnieniu i opuszczeniu lokalu nr [...] na O. [...] w P. przez D. S. wraz ze wszystkimi osobami zamieszkałymi w tym lokalu z chwilą uprawomocnienia się decyzji. Organy obu instancji ustaliły, że Skarżąca w istocie nie zamieszkuje w lokalu nr [...] na O. [...] w P., lecz użyczyła go M. i K. małżonkom W. (k. 29-30 akt I instancji, k. 27-28 akt II instancji).
Skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji z [...] marca 2010 r. wskazując, że jej wykonanie spowodowałoby nieodwracalne, negatywne skutki dla Skarżącej, która od ponad 3 lat cierpi na głęboką depresję. Utrata jedynego miejsca zamieszkania przez natychmiastowe wykonanie zaskarżonej decyzji mogłaby spowodować pogłębienie depresji u Skarżącej, silny uraz psychiczny i przyczynić się do pogorszenia jej stanu zdrowia psychicznego (k. 3-6 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 153/02/1270 ze zm., dalej ppsa). Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd może zatem nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, co oznacza, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą Sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu. By Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdzają liczne orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w sprawach o sygn. akt II OZ 550/07, II OZ 802/06, II OZ 788/06, II OZ 166/06, II OZ 113/06, publikowanych na stronie http://cbois.nsa.gov.pl/). Co do zasady nie wystarczy zatem powołanie się na treść przepisu (B. Dauter w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Wolters Kluwer 2009 s. 206 uw. 9 i akceptowane przez Komentatora orzeczenia NSA). Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest odstępstwem od zasady wykonalności ostatecznej decyzji administracyjnej, wyrażonej w art. 61 § 1 ppsa, tak wiec przepisu § 3 tego artykułu nie należy interpretować w drodze wykładni rozszerzającej. Decyzja z dnia [...] marca 2010 r. korzysta z przymiotu ostateczności i jest wykonalna.