Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2011r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.W. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] maja 2011r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na przebudowę drogi wraz z budową oświetlenia drogowego i przebudową sygnalizacji świetlnej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
A.W. reprezentowany przez adwokata M.B. wniósł skargę na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] maja 2011r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty Poznańskiego z dnia [...] grudnia 2010r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia Gminie [...] pozwolenia na przebudowę drogi wraz z budową oświetlenia drogowego i przebudową sygnalizacji świetlnej. Wraz ze skargą złożono wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż rozpoczęcie i przeprowadzenie robót budowlanych objętych zaskarżoną decyzją wiąże się ze znacznymi kosztami. W wypadku uchylenia zaskarżonej decyzji powstanie znaczna szkoda po stronie inwestora. Ponadto ewentualnie uchylenie decyzji przez Sąd spowoduje konieczność wydania decyzji o treści różniącej się od wydanej decyzji, co również skutkowałoby powstaniem szkody. Skarżący wskazał, że rozpoczęcie prac budowlanych spowoduje trudne do odwrócenia skutki w postaci zmiany układu pasa drogowego.
Zgodnie z art. 61 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na mocy dyspozycji art. 61 §3 ppsa, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Powyższe przesłanki mogą wystąpić łącznie lub oddzielnie. Przesłanka w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody zachodzi w przypadku zagrożenia wystąpienia szkody, która nie będzie mogła być naprawiona, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Natomiast trudne do odwrócenia skutki powstają zwykle tam, gdzie po wykonaniu decyzji jest niemożliwy powrót do pierwotnego stanu sprawy. Obowiązek wykazania powyższych przesłanek spoczywa na wnioskodawcy, który domaga się ochrony tymczasowej.
Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wskazane przez skarżącego okoliczności nie uzasadniają wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zaskarżona decyzja nie wywołuje bowiem bezpośrednich skutków dla skarżącego. W ocenie Sądu, wykonywanie robót budowlanych w sytuacji, gdy inwestor dysponuje ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę nie powoduje też niebezpieczeństwa, o którym mowa w art. 61 § 3 ppsa. Inwestor ponosi bowiem ryzyko prowadzenia robót przed rozpoznaniem skargi przez sąd i to na nim (a nie na skarżącym) spoczywać będzie obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego w razie, gdyby okazało się, że w wyniku rozpoznania skargi decyzja zostanie uchylona (por. postanowienia NSA: z 15 lutego 2008r., II OZ 1202/07: z 22 lutego 2008r., II OZ 131/08; z 26 lutego 2008r., II OZ 145/08, z 12 czerwca 2008 r.). Stąd - zdaniem Sądu - niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody odnosiłoby się wyłącznie do inwestora, który w opisanym powyżej przypadku będzie obciążony dodatkowymi kosztami, związanymi z ewentualnym rozebraniem spornej inwestycji, a to z kolei oznacza, że zaskarżony akt nie powoduje trudnych do odwrócenia skutków. Jeśli późniejszą decyzją Sądu zaskarżona decyzja zostałaby wyeliminowana z obrotu prawnego, a budowa będzie poważnie zaawansowana lub ukończona, organ nadzoru budowlanego uprawniony byłby do wydania szeregu nakazów mających na celu doprowadzenie zrealizowanych robót budowlanych do stanu zgodności z prawem.
Pełnomocnik skarżącego nie przytoczył innych okoliczności, poza tymi dotyczącymi postania ewentualnej szkody po stronie inwestora; nie jest wystarczające do zastosowania instytucji wstrzymania wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę. Zmian układu pasa drogowego nie powoduje również znacznej szkody lub trudnych odwrócenia skutków.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 §3 i §5 ppsa, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.