Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Grossmann po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. T., M. R. i T. R. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi D. T., M. R. i T. R. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...]kwietnia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania decyzji Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] (znak: [...])
Pismem z dnia 15 maja 2013 r. D. T., M. R. i T. R. (dalej: "Skarżący"), zastępowani przez zawodowego pełnomocnika, wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] kwietnia 2013 r., Nr [...]. Zaskarżoną decyzją Wojewoda umorzył postępowanie odwoławcze wszczęte odwołaniami Skarżących od decyzji Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] (znak: [...]), którą Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę [...]. W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.; dalej: "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd, na wniosek strony skarżącej, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Wstrzymanie wykonania aktów (czynności) zaskarżonych do sądu administracyjnego stanowi odstępstwo od generalnej zasady wykonalności takich aktów (czynności) i ma na celu ochronę strony przed negatywnymi skutkami, które może wywołać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności. Teoretycznie ochrona tymczasowa obejmuje wszystkie akty i czynności podlegające kontroli sądu administracyjnego (art. 3 § 2 p.p.s.a.), acz zasadniczo dotyczy tych z nich, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania.
Sąd zaznacza, że chociaż do sądu administracyjnego została zaskarżona bezpośrednio decyzja Wojewody umarzająca postępowanie odwoławcze, to jednak poprzedzająca ją decyzja pierwszoinstancyjna, mocą której Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę linii energetycznej kablowej, ma przymiot wykonalności, a w konsekwencji sąd administracyjny jest władny wstrzymać jej wykonanie, i to nawet w sytuacji, gdy organ wyższej instancji uważa, że postępowanie odwoławcze nie powinno się toczyć, bo np. odwołujący nie posiadają przymiotu strony postępowania administracyjnego (por. postanowienie NSA z 14.12.2005 r., II OZ 1256/05 oraz postanowienie WSA z 08.07.2013 r., II SA/Kr 687/13 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl; dalej: "CBOSA"; R. Sawuła, Wstrzymanie wykonania rozstrzygnięć wydanych w postępowaniu administracyjnym, Przemyśl-Rzeszów 2008, s. 374) - oczywiście pod warunkiem, że spełnione zostaną ustawowe przesłanki udzielenia wnioskowanej ochrony tymczasowej.
W związku z powyższym należy wskazać, że w świetle art. 61 § 3 p.p.s.a. to na stronie skarżącej spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności, czyli że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Niewskazanie we wniosku takich okoliczności oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez Sąd, uzasadniający oddalenie wniosku (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2010, s. 207). Strona skarżąca powinna dokładnie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub negatywnych skutków trudnych do odwrócenia zależy orzeczenie sądu (por. postanowienie NSA z 07.04.2005 r., II OZ 201/05; CBOSA).
Tymczasem wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji zawarty w przedmiotowej skardze nie został w ogóle uzasadniony. Argumenty zawarte w skardze - sporządzonej notabene przez zawodowego pełnomocnika - dotyczą wyłącznie zarzucanej wadliwości decyzji. Z tego względu Sąd nie jest w stanie skontrolować zasadności samego wniosku, a w konsekwencji - nie jest władny udzielić wnioskowanej ochrony.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia, przy czym na mocy art. 61 § 5 p.p.s.a. uczynił to na posiedzeniu niejawnym.