Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec (spr.) na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 kwietnia 2018 r. wniosku M. S. o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
M. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lutego 2018 r. nr [...] orzekającej o stwierdzeniu nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] listopada 2014 r. nr [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z [...] września 2014 r. nr [...], ustalającej odszkodowanie na rzecz M. S. w wysokości 369 411,00 zł za nieruchomość o pow. 2,4113 ha położoną w obrębie [...], gmina C., oznaczoną ewidencyjnie jako działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] stanowiące własność Gminy C. oraz zobowiązującej Burmistrza Miasta i Gminy C. do wypłaty odszkodowania. W niniejszej skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), powoływana dalej jako "p.p.s.a.", po przekazaniu skargi przez organ sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji powołana została do tymczasowej ochrony przed negatywnymi i nieodwracalnymi skutkami, jakie mogłoby dla strony wywołać wykonanie takiej decyzji, zanim zostanie zbadana przez sąd administracyjny pod kątem jej legalności. Podkreślenia wymaga bowiem, że przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., należy wiązać z sytuacją, która może powstać, gdy zaskarżony do sądu akt administracyjny zostanie wykonany, a następnie na skutek uwzględnienia skargi akt ten zostanie wzruszony.
Przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej mogą być tylko akty lub czynności, które nadają się do wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenia w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie.
Ponadto zasadniczo ciężar dowodu w zakresie wykazania okoliczności, stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżanej decyzji spoczywa na wnioskodawcy i sprowadza się do przedstawienia przez niego konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonego aktu faktycznie spowoduje powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym w granicach prezentowanych argumentów trzeba wziąć pod uwagę również i te okoliczności, które nie zostały wyraźnie powołane przez stronę skarżącą (por. postanowienie NSA z 10 listopada 2015 r., sygn. akt I OZ 1457/15).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, należy wskazać, że kontroli Sądu podlega decyzja w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej odszkodowanie. W wyniku decyzji Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lutego 2018 r. stwierdzono nieważność decyzji Wojewody [...] z [...] listopada 2014 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty K. z [...] września 2014 r., ustalającej odszkodowanie w wysokości 369 411,00 zł za nieruchomość o pow. 2,4113 ha położoną w obrębie [...], gmina C., oznaczoną ewidencyjnie jako działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] stanowiące własność Gminy C. oraz zobowiązującej Burmistrza Miasta i Gminy C. do wypłaty odszkodowania.