Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Joanna Dziedzic-Bukowska po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata K. G. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: - odmówić przyznania koszów udzielonej pomocy prawnej.
M. P. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w niniejszej sprawie.
Referendarz sądowy, postanowieniem z dnia 9 lipca 2012 r., przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W piśmie z dnia 6 sierpnia 2012 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. poinformowała o wyznaczeniu dla skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata K. G.
W dniu 5 lutego 2013 r. wyznaczony w sprawie pełnomocnik sporządził i złożył w imieniu skarżącej skargę kasacyjną, w której zawarł wniosek o zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych. Następnie na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, która odbyła się w dniu 4 października 2013 r., podtrzymując wnioski i wywody zawarte w skardze kasacyjnej zwrócił się o przyznanie mu kosztów zastępstwa procesowego w niniejszej sprawie.
Rozpoznając wniosek należy zważyć, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej również jako P.p.s.a., wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do adwokatów zasady powyższe zostały uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Stosownie do treści § 20 powołanego rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Nie ulega wątpliwości, iż z treści ww. przepisu wynika, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa. Brak takiego oświadczenia wywołuje zaś skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2009 r., sygn. akt II FZ 90/09; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 615/08; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 390/08; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
W rozpoznawanej sprawie adwokata K. G. występując z wnioskiem o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu nie zawarł oświadczenia, o którym mowa w § 20 powołanego rozporządzenia.
Ponieważ oświadczenie, o którym mowa jest niezbędnym elementem wniosku o przyznanie wynagrodzenia za wykonana pomoc prawną, jego brak powoduje wydanie postanowienia o odmowie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej a limine (por. postanowienie SN z 14 października 1998 r., II CKN 687/98, OSNC 1999/3/63, postanowienie NSA z 18 czerwca 2008 r., I OZ 390/08, LEX nr 493827).
Z przedstawionych względów, na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 P.p.s.a., należało orzec jak w postanowieniu.