Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. L., H. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. L., H. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 15 czerwca 2010 r. skarżący S. L. oraz H. M. wniosła do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 maja 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy w W. z dnia [...] stycznia 1980 r.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek nie zawiera uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 ppsa stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 ppsa, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Sąd w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może działać w tym zakresie za stronę. To na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż zaskarżona decyzja w razie wykonania mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgromadzona dokumentacja sprawy może posłużyć natomiast jedynie weryfikacji twierdzeń strony pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 61 § 3 ppsa (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie przywołali żadnych okoliczności, które świadczyłyby o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, brak jest więc podstaw do uwzględnienia ich wniosku.
Należy przy tym podkreślić, iż Sąd na tym etapie sprawy nie bada argumentów podniesionych w skardze, a odnoszących się do legalności zaskarżonej decyzji, dokonuje jedynie oceny wystąpienia ustawowych przesłanek uzasadniających wstrzymanie jego wykonania.
Ponadto zauważyć należy, iż przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Decyzja odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji nie mieści się w katalogu decyzji nadających się do wykonania Decyzja nie nadaje się również do ewentualnego wyegzekwowania w drodze postępowania egzekucyjnego. Decyzja taka nie może zatem powodować niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącym znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków i wobec powyższego nie zachodzą ustawowe przesłanki do wstrzymania jej wykonania.
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.