Warszawa, 19 czerwca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Kaja Angerman po rozpoznaniu 19 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. D. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia odrzucić skargę.
Z.D. w piśmie z 2 kwietnia 2019 r., nadanym w urzędzie pocztowym 4 kwietnia 2019 r. wywiodła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] lutego 2019 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia od postanowienia Wojewody [...] z [...] grudnia 2018 r. o odmowie zawieszenia postępowania odwoławczego w sprawie wymeldowania Z.D. z pobytu stałego z lokalu nr [...] położonego w[...], gmina [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej "p.p.s.a."), skargę wnosi się do sądu administracyjnego w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę wniesioną po terminie do jej wniesienia postanowieniem, które może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż zaskarżone postanowienie zawierało prawidłowe pouczenie o terminie i sposobie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Postanowienie zostało doręczone Z.D. 4 marca 2019 r. Oznacza to, że termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego upływał 3 kwietnia 2019 r. Tymczasem skarga została złożona przez skarżącą 4 kwietnia 2019 r. (data nadania w urzędzie pocztowym).
W świetle powyższego Sąd stwierdził, że niniejsza skarga została wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia, i niemożliwe jest nadanie jej dalszego biegu. W konsekwencji Sąd, działając mając na względzie treść art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.