Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na pismo Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie rozwiązania umowy postanawia odrzucić skargę.
Skarżący M. M. wniósł do Sądu skargę na pismo Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...]. Pismem tym rozwiązano umowę dzierżawy jeziora [...] zawartą w dniu [...] grudnia 1997 r. między skarżącym a Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa. Jako przyczynę rozwiązania umowy podano negatywną ocenę wypełniania przez skarżącego obowiązku prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej, stwierdzoną uchwałą nr [...] Zarządu Województwa [...] z dnia [...] grudnia 2007 r.
Skarżący, opisując przebieg postępowania, które doprowadziło do rozwiązania przedmiotowej umowy, wniósł o zobowiązanie organu do przywrócenia go w prawach dzierżawcy.
Z kolei organ wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego, gdyż decyzja o rozwiązaniu umowy nie jest decyzją administracyjną podjętą w trybie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), a zatem nie służy na nią skarga do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jest niedopuszczalna, ponieważ sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej.
Formy działalności administracji publicznej poddane kontroli sądów administracyjnych wymienione są w art. 3 § 2 p. p. s. a. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 1-4a p. p. s. a. sąd administracyjny jest właściwy do rozpoznawania skarg na decyzje administracyjne, określonego rodzaju postanowienia wydawane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym oraz na inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, a ponadto na bezczynność organów w powyższych przypadkach. Ponadto, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5-7 p. p. s. a., sądowa kontrola działalności administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej oraz akty nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że zaskarżone pismo Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] nie należy do żadnej z form działalności administracji publicznej poddanej kontroli sądów administracyjnych, wymienionej w art. 3 § 2 p. p. s. a. Pamiętać bowiem trzeba, iż działalność organów administracji publicznej może przybierać także formy nie wymienione w art. 3 § 2 p. p. s. a., w tym takie, które rodzą bezpośrednio skutki cywilnoprawne. Jeżeli organ administracji publicznej zawiera z innym podmiotem umowę, to nawiązuje się pomiędzy nimi, jako jej stronami, stosunek zobowiązaniowy o charakterze cywilnoprawnym, o którym mowa w art. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), określający prawa i obowiązki stron tego stosunku. Zgodnie natomiast z art. 2 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. nr 43, poz. 296 ze zm.) do rozpoznania sprawy cywilnej, a w tym - do rozpoznania sporu o roszczenia wynikające z umowy - powołane są sądy powszechne, a nie administracyjne, które sprawują kontrolę działalności administracji publicznej jedynie wówczas, gdy podejmowana jest ona w jednej z form określonych w art. 3 § 2 p. p. s. a. Kwestionowanie zasadności rozwiązania zaskarżonym pismem przedmiotowej umowy jest zatem próbą zmiany treści ukształtowanego stosunku zobowiązaniowego, a - jak wskazano wyżej - do rozpoznania spraw cywilnoprawnych powołane zostały sądy powszechne.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 p. p. s. a.). Brak jest jednak przepisów ustaw szczególnych przewidujących kontrolę sądu administracyjnego w przedmiotowej sprawie.
Mając powyższe na względzie, w sytuacji gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, na mocy art. 58 § 1 pkt 1 p. p. s. a. w związku z art. 58 § 3 p. p. s. a. należało postanowić jak w sentencji.