Dnia 31 lipca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 5 czerwca 2013 r. E. G. wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Prezydenta W. w W. z dnia [...] stycznia 2013 r. w przedmiocie wymeldowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek strony wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części skarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przyznanie takiej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi zatem odstępstwo od ogólnej reguły, że ostateczna decyzja administracyjna podlega wykonaniu i objęte jest zakresem uznania Sądu, iż w sprawie zaistniały przesłanki do zastosowania takiej ochrony.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. post. NSA z 20.12.2004 r. w sprawie sygn. akt GZ 138/04). Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. post. WSA w Białymstoku z 3 sierpnia 2006 r. sygn. akt II Sa/Bk 352/06). Zatem przesłankami warunkującymi wstrzymanie aktu nie są jakiekolwiek skutki i jakakolwiek szkoda, ale szkoda i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu.
Wnioskujący, składając wniosek winien wskazać na konkretne zdarzenia, czy też okoliczności świadczące o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione oraz poprzeć je stosownymi dokumentami. Zadaniem Sądu jest natomiast zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za uwzględnieniem jej wniosku, zaś w razie gdy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w sposób niewątpliwy wynika z całości okoliczności sprawy, Sąd powinien te okoliczności wziąć pod uwagę z urzędu (por. postanowienie NSA z dnia 26 marca 2008r., I OZ 181/08).
Samo powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia. W przedmiotowej sprawie skarżący nie podał żadnych okoliczności uprawdopodobniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W tej sytuacji Sąd, uznając wniosek za bezzasadny, na mocy art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
Końcowo Sąd stwierdza, że postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu jest wyłącznie rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, a jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez Sąd wyroku.