Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. O. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] lok. [...] w miejscowości P., gmina G., złożyła J. O.
W piśmie z dnia 12 sierpnia 2013 r. skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku skarżąca podniosła, że prowadzi działalność gospodarczą "[...]" i pozbawienie jej zameldowania uniemożliwi jej prowadzenie dotychczasowej działalności zarobkowej. Skarżąca nie ma możliwości zmiany miejsca zamieszkania i prowadzenia działalności gospodarczej, wobec czego zostanie zmuszona do opłacania lokalu zastępczego dla prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie bez adresu zameldowania nie będzie mogła posiadać konta bankowego, opłacać składek ZUS, co spowoduje utratę prawa do opieki medycznej i innych świadczeń.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże § 2 art. 61 p.p.s.a. przewiduje, że w razie wniesienia skargi właściwy organ może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, wykonanie w całości lub w części zaskarżonych decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, a także uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków oraz aktów terenowych organów administracji rządowej, za wyjątkiem przepisów prawa miejscowego. Po przekazaniu skargi sądowi administracyjnemu, stosownie do przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższej regulacji wynika, iż instytucja wstrzymania wykonania aktu ma charakter wyjątkowy, albowiem może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Zatem możliwość udzielenia skarżącej ochrony tymczasowej jest uzależniona od niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Orzecznictwo sądów administracyjnych podkreśla, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdy zachodzi niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Z kolei trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 roku, GZ 138/04, LEX nr 281811 oraz z dnia 13 maja 2010 roku, II FSK 182/10).
Przedstawione przez skarżącą okoliczności pozwalają uznać, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. Jak wynika z wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej (ewidencja jest ogólnodostępna przez stronę internetową www.firma.gov.pl) skarżąca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "[...]". Jako adres głównego miejsca wykonywania działalności oraz adres do doręczeń wykazano adres ul. [...] lok. [...] P., [...] G., powiat [...], województwo [...]. Na dzień wydania tego postanowienia status indywidualnej działalności gospodarczej skarżącej jest aktywny.
Pozbawienie skarżącej miejsca pobytu stałego, a co za tym idzie, dowodu osobistego może uniemożliwić prowadzenie przez nią działalności gospodarczej, co będzie rodziło trudności w prawidłowym funkcjonowaniu samej skarżącej, dla której działalność ta stanowi źródło zarobkowania. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż zachodzą podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.