Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Borkowska po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Z. o wstrzymanie wykonania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w sprawie ze skargi J. Z. na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...]grudnia 2017 r. nr [...].
Pismem z dnia 4 kwietnia 2018 r. J. Z., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lutego 2018 r., utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2017 r., uznające za nieuzasadnione zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego obowiązku o charakterze niepieniężnym, tj. opróżnienia i wydania nieruchomości gruntowej oraz odmawiające umorzenia postępowania egzekucyjnego.
W treści skargi został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania ww. postanowienia Wojewody Małopolskiego z dnia 19 grudnia 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej p.p.s.a. - po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podstawową przesłanką wstrzymania wykonania rozstrzygnięcia w oparciu o cytowany przepis prawny jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przez co należy rozumieć sytuację, gdy szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa) nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004).
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Wnioskujący musi dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu (postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 201/2005).
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego nie przedstawił argumentów uzasadniających wstrzymanie wykonania postanowienia, w szczególności nie wskazał, na czym polegałaby ewentualna znaczna szkoda lub nieodwracalne skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji spoczywa natomiast na stronie skarżącej (postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004).
Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia nie może stanowić polemiki z treścią kwestionowanego rozstrzygnięcia, gdyż ustawową przesłanką wstrzymania wykonania aktu nie jest jego ewentualna wadliwość. Uzasadniając wniosek, strona powinna wskazać konkretne okoliczności, które wiążą się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Okoliczności takich pełnomocnik skarżącego nie wskazał, zatem wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.