Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Stopczyński (spr.) Sędzia WSA Alina Balicka Sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L.B. o wyłączenie sędziego M.M. od rozstrzygania sprawy ze skargi L.B. na pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia (...) kwietnia 2007r., Nr (...) w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego postanawia: wniosek oddalić
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 31 lipca 2007r, sygn. akt IV SA/Wa 1336/07 odrzucił skargę L.B. na wskazane w sentencji postanowienia pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Pismem z dnia 14 sierpnia 2007r. skarżący wniósł skargę kasacyjną, którą Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2007r. odrzucił.
W dniu 10 września 2007r. do Sądu wpłynęło pismo skarżącego, w którym wniósł on o przyznanie prawa pomocy oraz o wyłączenie od orzekania w niniejszej sprawie Sędziego WSA M.M.. W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że utracił on zaufanie do Sędziego i czuje się przez niego szykanowany.
Postanowieniem z dnia 26 września 2007r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ustanowił dla skarżącego adwokata z urzędu i zwolnił go od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Instytucja wyłączenia sędziego ma na celu zapewnienie stronie realizacji zagwarantowanego, między innymi na gruncie Konstytucji RP prawa do sądu, poprzez stworzenie warunków umożliwiających każdemu rozpatrzenia jego sprawy przez niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
Sędzia jest wyłączony od udziału w sprawie z mocy samej ustawy w sytuacjach określonych w przepisie art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Niezależnie od przyczyn powołanych w powołanym wyżej przepisie, stosownie do treści przepisu art. 19 tej ustawy, sąd wyłącza sędziego na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron zachodzi okoliczność tego rodzaju, ze mogłaby wywołać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziego. Zgodnie z art. 20 § 1 powołanej ustawy wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia.
W rozpoznawanej sprawie, w ocenie Sądu nie zachodzą okoliczności mogące stanowić podstawę do wyłączenia sędziego od orzekania w niniejszej sprawie. Nie stwierdzono bowiem istnienia przesłanek, o których mowa w art. 18 P.p.s.a., stanowiących podstawę do wyłączenia wskazanych osób z mocy ustawy, zaś sam skarżący nie wskazał także, aby pomiędzy nim a sędzią istniał jakiś szczególny stosunek osobisty mogący poddawać w wątpliwość ich bezstronność przy orzekaniu. Tylko istnienie takiego stosunku osobistego może stanowić podstawę do wyłączenia sędziego na jego wniosek.
Zaznaczyć należy, że w ramach wyjaśnienia charakteru stosunków osobistych łączących sędziego ze stroną, w myśl art. 22 § 2 P.p.s.a., ustawodawca nałożył na sędziego, którego wniosek o wyłączenie dotyczy, obowiązek złożenia w tym zakresie stosownego wyjaśnienia. Sędzia M.M. w dniu 15 stycznia 2007r. oświadczyła, że pomiędzy nią a skarżącym nie istnieje stosunek osobisty, który mógłby wywołać wątpliwości co do jej bezstronności.
Skarżący L.B. nie podał żadnych konkretnych okoliczności, które wskazywałyby na istnienie przynajmniej jednej z przesłanek wyłączenia sędziego, o których mowa w wyżej powołanych przepisach. Takimi okolicznościami nie mogą być domniemane, ogólnikowe zarzuty braku zaufania do sędziego i dyskryminacji osoby skarżącego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie przepisu art. 22 § 1 i § 2 powołanej ustawy.