Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2009 r. (data osobistego złożenia) A. Z. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta W. Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2009 r. orzekającej o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul. [...] w W.
Uzasadniając swój wniosek skarżąca wskazała, iż wykonanie decyzji spowoduje pozbawienie skarżącej prawa do lokalu mieszkalnego.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 ppsa stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 ppsa, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie należy stwierdzić, iż nie zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wskazanie przez skarżącą w uzasadnieniu przedmiotowego wniosku, iż wykonanie decyzji skutkować będzie pozbawieniem skarżącej prawa do lokalu mieszkalnego jest bezzasadne.
Należy wyjaśnić, że z przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 tj. ze zm.) wynika jednoznacznie, iż zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w danym lokalu (art. 9 ust. 2b cyt. wyżej ustawy). Tak więc, zameldowanie nie jest tożsame z nabyciem praw do lokalu. Co więcej czynność zameldowania w żaden sposób nie rodzi jakiegokolwiek tytułu prawnego do konkretnego lokalu, zaś w wyniku ewentualnego uwzględnienia skargi bądź w razie zmiany okoliczności sprawy, skutki prawne decyzji o zameldowaniu mogą bez przeszkód ulec zmianie.
Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ppsa orzekł jak w sentencji postanowienia.