9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. W świetle treści art. 3 § 2a P.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. Ponadto, z art. 3 § 3 P.p.s.a. wynika, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 kwietnia 2019 r. (będące wynikiem złożonych skarg z dnia 8 i 28 stycznia, 12 marca 2019 r.), które skarżący uczynił przedmiotem skargi, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, w rozumieniu art. 107 § 1 K.p.a. ani nie jest innym niż określone w pkt 1 - 3 cytowanego wyżej przepisu, aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej, dotyczącymi uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W orzecznictwie ukształtował się pogląd, że istnieje możliwość zakwalifikowania określonych aktów jako decyzji, mimo iż nie posiadają one formy w pełni odpowiadającej treści art. 107 § 1 K.p.a. Jednak by tego rodzaju akty mogły być uznane za decyzje, muszą zawierać minimum elementów niezbędnych do przyjęcia, iż są decyzjami. Do takich elementów należy zaliczyć: oznaczenie organu administracji państwowej wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ administracji.
Pismo z dnia 18 kwietnia 2019 r. oraz poprzedzające je pisma wojewody z dnia 27 lutego i 16 stycznia 2019 r. jakkolwiek pochodzą od organu administracji i wskazują adresata, to jednak nie zawierają rozstrzygnięcia co do istoty sprawy. Są to w istocie pisma wyjaśniające skarżącemu, że wniosek o wydanie dokumentu paszportowego dla jego małoletniej córki został załatwiony w sposób pozytywny poprzez wydanie jego małoletniej córce paszportu zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentów paszportowych. W związku z powyższym, w ocenie Sądu zaskarżone pismo nie może zostać uznane za akt, na który służy skarga do sądu administracyjnego. Decyzja administracyjna podejmowana jest w ściśle określonym trybie i każdorazowo zmierza do zastosowania normy prawa materialnego, kreując w ten sposób określony stosunek administracyjnoprawny. Tymczasem zaskarżone pismo oraz poprzedzające go pisma wojewody z 27 lutego i 16 stycznia 2019 r. niczego nie urzeczywistniają w sferze praw i obowiązków zainteresowanego, jedynie wyjaśniają kwestie wydawania dokumentów paszportowych, obowiązujących przepisów prawnych regulujących te materię.