Niezależnie od powyższego w ocenie Sądu pisma skarżącego z dnia 8 i 28 stycznia i z dnia 12 marca 2019 r. wyrażające niezadowolenie ze sposobu załatwienia sprawy wydania małoletniej córce dokumentu paszportowego zgodnie z żądaniem skarżącego można było co najwyżej zakwalifikować - co trafnie uczyniły organy - jako skargi w rozumieniu działu VIII K.p.a. Jednakże zauważyć należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że na sposób załatwienia tych skarg (w niniejszej sprawie pisma z dnia 16 stycznia, 27 lutego, 18 kwietnia 2019 r.) nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego (por. m.in. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2016r., sygn. akt I OSK 2091/16, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt II OSK 1961/11; postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 1 marca 2010 r., sygn. akt II OSK 478/09, z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt II OSK 241/09 oraz z dnia 26 stycznia 2006 r., sygn. akt I OSK 26/07, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Działania podejmowane przez organ w trybie postępowania w sprawie skarg i wniosków, normowane przepisami działu VIII K.p.a. nie mają formy aktu lub czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 P.p.s.a. Jednocześnie wskazać należy, że w postępowaniu skargowym uregulowanym w dziale VIII K.p.a., które jest jednoinstancyjnym postępowaniem uproszczonym nie rozstrzyga się konkretnej sprawy administracyjnej, a w konsekwencji nie kończy się ono wydaniem decyzji administracyjnej, ale czynnością materialno-techniczną. Stosownie do art. 237 § 3 K.p.a. o sposobie załatwienia skargi zawiadamia się skarżącego, przy czym elementy składowe tego zawiadomienia określa art. 238 § 1 K.p.a. Nie służy na nie skarga do sądu administracyjnego, nie jest ono także innym, niż decyzje i postanowienia, aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej, dotyczącym uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Skarga z art. 227 K.p.a. jest odformalizowanym środkiem ochrony różnych interesów jednostki, niedającym podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego. Tym samym ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie przepisów działu VIII K.p.a. nie podlega kognicji sądów administracyjnych (tak m. in. w postanowieniach NSA z dnia 30 lipca 2019 r., I OSK 1624/19, z dnia 20 listopada 2013 r., II OSK 2783/13).
Reasumując, stwierdzić należy, iż treść art. 3 § 2 P.p.s.a. nie obejmuje skarg na pisma wyjaśniające jak również na sposób załatwienia wniesionej skargi w trybie działu VIII K.p.a., a zatem skargi tego rodzaju nie podlegają kognicji sądu administracyjnego. Brak jest także przepisów szczególnych, które przewidywałyby w tego rodzaju sprawach sądową kontrolę (art. 3 § 3 P.p.s.a.).
W piśmiennictwie podnosi się, że sąd administracyjny odrzuci skargę z uwagi na brak właściwości tego sądu do rozpoznania danej sprawy. Nastąpi to w szczególności wtedy, gdy skarga będzie dotyczyła aktu i czynności nieobjętych zakresem właściwości sądów administracyjnych (art. 3 § 2 pkt 1-4 P.p.s.a.), sprawy wyłączonej z właściwości tych sądów (art. 5 P.p.s.a.), jak również sprawy objętej właściwością sądów powszechnych (zob. M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda [w:] R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wyd. 5, Warszawa, 2017, s. 378-379). Podobne stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 kwietnia 2011r., sygn. akt I SA/Kr 209/11, Legalis, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2014r., sygn. akt I OSK 3030/13, Legalis).
Wobec powyższego wniesioną skargę na pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji jako niepodlegającą jurysdykcji sądów administracyjnych należało odrzucić.
Z tych wszystkich względów, na mocy art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 P.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.