Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie ze skargi [...] sp. j. z siedzibą w W. na uchwałę [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie regulaminu utrzymania czystości i porządku w gminie postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
W piśmie z dnia [...] kwietnia 2018 r. [...] sp. j. z siedzibą w W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła skargę na uchwałę Rady [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...]w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie [...], zaskarżając ją w zakresie § 5 ust. 2 uchwały i § 15 ust. 2 regulaminu stanowiącego załącznik do tej uchwały.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania w całości kwestionowanej uchwały ze względu na fakt, że skarżąca może ponieść dotkliwe i nadmierne koszty związane z opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a zaskarżona uchwała jeszcze nie weszła w życie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności została w sposób kompleksowy uregulowana w art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.), zaś katalog pozytywnych przesłanek warunkujących wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonania aktu lub czynności określony został w art. 61 § 3 tej ustawy i ma on charakter taksatywny. Zgodnie z treścią tego przepisu, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli została spełniona co najmniej jedna z ustawowych przesłanek, tj. zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie. Zatem ustawa w sposób wyraźny wyłącza możliwość wstrzymania wykonania przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie.
W niniejszej sprawie rozpatrzeniu podlega wniosek o wstrzymanie wykonania uchwały Rady [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] wydanej w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie [...]. Nie ulega wątpliwości, że regulamin utrzymania czystości i porządku w gminie jest aktem prawa miejscowego, a wynika to expressis verbis z art. 4 ust. 1 in fine ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2017 r. poz. 1289 z późn. zm.).
W świetle § 5 ust. 2 zaskarżonej uchwały, uchwała ta wchodzi w życie [...] stycznia 2019 r., z wyjątkiem § 2 uchwały oraz § 15 ust. 2 załącznika do uchwały, które wchodzą w życie po upływie 30 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa [...]. Zaskarżona uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] w dniu [...] lutego 2018 r. pod poz. [...], a zatem w zaskarżonym zakresie, tj. § 2 uchwały i § 15 ust. 2 załącznika do uchwały, weszła w życie w dniu [...] marca 2018 r. W tych okolicznościach, stosownie do powołanego art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wyłączona jest możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały w powyższym zakresie.
Również w pozostałym zakresie wniosek o wstrzymanie wykonania nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem nie został on uzasadniony. To na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania aktu w świetle art. 61 § 3 powołanej ustawy. Ogólne powołanie się na potencjalną możliwość poniesienia dotkliwych i nadmiernych kosztów związanych z opłatami za gospodarowanie odpadami komunalnymi, nie wypełnia przesłanki z powołanego przepisu do zastosowania wobec skarżącej ochrony tymczasowej. Każda bowiem decyzja, postanowienie czy uchwała wywołuje określone skutki prawne, nie każda jednak podlega ochronie tymczasowej. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania. Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy samo powtórzenie treści przepisu, a tym bardziej samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania aktu jest zasadne. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania aktu uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04; z dnia 3 października 2007 r., I OZ 707/07; z dnia 6 lutego 2009 r., II FZ 39/09 i z dnia 18 stycznia 2018 r., II GZ 950/17 - dostępne na stronie internetowej orzeczeń sądów administracyjnych: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Z powyższych względów, w na mocy art. 61 § 3 a contrario ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.