Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. J. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem drugiej instancji w sprawie ze skargi T. G. na działanie Prezydenta W. postanawia: - przyznać adw. J. K. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych oraz kwotę 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2012 r. (IV SA/Wa 1431/12), odrzucił skargę T. G. na działanie Prezydenta W.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 29 listopada 2012 r. w niniejszej sprawie przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sadowych i ustanowienia adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka w W. pełnomocnikiem T. G. wyznaczyła adwokata J. K. (karta 84 akt sprawy).
W dniu 28 stycznia 2013 r. wyznaczony z urzędu pełnomocnik, działając w imieniu T. G., złożył sporządzoną przez siebie skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W skardze kasacyjnej pełnomocnik zawarł m.in. wniosek o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy, oświadczając zarazem, że opłaty nie zostały uiszczone.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 marca 2013 r. przywrócił T. G. termin do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 28 sierpnia 2012 r.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 24 lipca 2013 r. (IOSK 1526/13), oddalił skargę kasacyjną. Sprawa rozpoznana została na posiedzeniu niejawnym.
Stwierdzono, co następuje:
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokata uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
Zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia, stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego - 240 zł. Stosownie zaś do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) tego samego rozporządzenia, w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej stawka minimalna wynosi 50 % wskazanej wyżej kwoty, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie pomoc prawna, o przyznanie kosztów której zwrócił się adwokat J. K. polegała na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia. Wyznaczony pełnomocnik powinien zatem otrzymać wynagrodzenie według stawki określonej w § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. Ponieważ nie prowadził on sprawy przed wydaniem orzeczenia przez Sąd pierwszej instancji, opłata wynosi 75% stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia.
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłata ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.