Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Stopczyński (spr.) Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński Asesor WSA Aneta Opyrchał po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. N. o wyłączenie sędziego M. M. w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia (...) maja 2007r. Nr (...) w przedmiocie odmowy wydania paszportu postanawia: wniosek oddalić
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 11 września 2007r., sygn. akt IV SA/Wa 1542/07 odrzucił skargę M. N. na wskazaną w sentencji postanowienia decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, jako spóźnioną.
Pismem z dnia 24 września 2007r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2007r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 2 stycznia 2008r. do Sądu wpłynęło pismo skarżącego, w którym wniósł on o wyłączenie od orzekania w niniejszej sprawie Sędziego WSA M. M. W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że dotychczasowy wynik postępowania sądowego spowodował, że utracił on zaufanie do Sędziego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Instytucja wyłączenia sędziego ma na celu zapewnienie stronie realizacji zagwarantowanego, między innymi na gruncie Konstytucji RP prawa do sądu, poprzez stworzenie warunków umożliwiających każdemu rozpatrzenia jego sprawy przez niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
Sędzia jest wyłączony od udziału w sprawie z mocy samej ustawy w sytuacjach określonych w przepisie art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Niezależnie od przyczyn powołanych w powołanym wyżej przepisie, stosownie do treści przepisu art. 19 tej ustawy, sąd wyłącza sędziego na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron zachodzi okoliczność tego rodzaju, ze mogłaby wywołać uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziego. Zgodnie z art. 20 § 1 powołanej ustawy wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia.
W rozpoznawanej sprawie, w ocenie Sądu nie zachodzą okoliczności mogące stanowić podstawę do wyłączenia sędziego od orzekania w niniejszej sprawie. Nie stwierdzono bowiem istnienia przesłanek, o których mowa w art. 18 P.p.s.a., stanowiących podstawę do wyłączenia wskazanych osób z mocy ustawy, zaś sam skarżący nie wskazał także, aby pomiędzy nim a sędzią istniał jakiś szczególny stosunek osobisty mogący poddawać w wątpliwość ich bezstronność przy orzekaniu. Tylko istnienie takiego stosunku osobistego może stanowić podstawę do wyłączenia sędziego na jego wniosek.
Zaznaczyć należy, że w ramach wyjaśnienia charakteru stosunków osobistych łączących sędziego ze stroną, w myśl art. 22 § 2 P.p.s.a., ustawodawca nałożył na sędziego, którego wniosek o wyłączenie dotyczy, obowiązek złożenia w tym zakresie stosownego wyjaśnienia. Sędzia M. M. w dniu 7 stycznia 2007r. oświadczyła, że pomiędzy nią a skarżącym nie istnieje stosunek osobisty, który mógłby wywołać wątpliwości co do jej bezstronności.
Skarżący M. N. nie podał żadnych konkretnych okoliczności, które wskazywałyby na istnienie przynajmniej jednej z przesłanek wyłączenia sędziego, o których mowa w wyżej powołanych przepisach. Takimi okolicznościami nie mogą być domniemane, ogólnikowe zarzuty dotyczące braku zaufania do sędziego, czy też rozczarowanie sposobem prowadzenia postępowania sądowego. Stwierdzić bowiem należy, iż zarzuty co do sposobu prowadzenia przez niego postępowania skarżący może podnosić w środkach odwoławczych od ewentualnych orzeczeń Sądu I instancji, natomiast nie mogą one stanowić podstawy do uwzględnienia tego rodzaju wniosku i wyłączenia w związku z tym konkretnego sędziego.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie przepisu art. 22 § 1 i § 2 powołanej ustawy.