Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Z. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. znak [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu P. Z. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.
Wójt Gminy R. postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r. znak [...] na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku M. Z., odmówił zawieszenia postępowania o wymeldowanie P. Z. z miejsca pobytu stałego przy Al. [...] w miejscowości R.
Na powyższe postanowienie złożyli zażalenia M. Z. oraz P. Z. reprezentowany przez radcę prawnego E. Z.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. znak [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 k.p.a., po rozpatrzeniu ww. zażaleń, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że M. Z. żądała zawieszenia postępowania do czasu rozpatrzenia przez sąd powszechny sprawy o podział nieruchomości oraz spraw prowadzonych przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. Zdaniem Wojewody [...], wyniki tych postępowań nie wpływają na sposób rozpatrzenia sprawy o wymeldowanie P. Z. z pobytu stałego z lokalu i nie stanowią zagadnienia wstępnego. Organ wskazał, że ewidencja ludności służy rejestracji danych o miejscu rzeczywistego pobytu osób, a więc rejestracji stanu faktycznego, a nie stanu prawnego. Do wydania decyzji o wymeldowaniu osoby z pobytu stałego wymagane jest spełnienie przesłanki określonej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, tj. opuszczenie miejsca pobytu stałego i niedopełnienie obowiązku wymeldowania się.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe postanowienie wniósł P. Z.
Skarżący zarzucił kwestionowanemu rozstrzygnięciu niezgodność z prawem. Stwierdził, że decyzję o wymeldowaniu można podjąć dopiero po wyjaśnieniu spraw własnościowych, którymi zajmuje się sąd powszechny w sprawie o zniesienie współwłasności oraz po wyjaśnieniu kwestii będących przedmiotem sprawy przed powiatowym inspektorem nadzoru budowlanego. Skarżący wyjaśnił, że nie mieszka w miejscu swojego zameldowania, ponieważ bezprawne działania współwłaścicieli doprowadziły do likwidacji jego mieszkania w sensie technicznym poprzez przyłączenie go do mieszkania sąsiedniego, co miało miejsce podczas nieobecności skarżącego w Polsce.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na brak dołączenia do skargi jej odpisów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie skarga jest niedopuszczalna i z tego powodu podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sąd administracyjny orzeka w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu administracyjnego Warszawie, zaskarżone postanowienie nie należy do żadnej z kategorii postanowień wymienionych w tym przepisie. Zauważyć należy, że pierwszy człon omawianego przepisu "postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie" oznacza w istocie zastosowanie skrótu myślowego. Przyjęcie bowiem dosłownego rozumienia prowadziłoby do przekreślenia zasady wynikającej z art. 52 § 1 p.p.s.a. Jeżeli zatem w określonej kwestii rozstrzyganej postanowieniem służy zażalenie, to po wyczerpaniu środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym możliwe jest złożenie skargi do sądu administracyjnego. A contrario, jeżeli określona kwestia nie jest rozstrzygana postanowieniem, na które służy zażalenie, to w świetle art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. niedopuszczalne będzie złożenie skargi do sądu administracyjnego (por. postanowienie NSA z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt II GSK 352/05).