Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sękowska, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Prezydent Miasta C. wniósł do Sądu skargę na decyzję z [...] czerwca 2015 r. Wojewody [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania w wysokości 17 1361,01 zł, z tytułu przejścia na własność Gminy Miejskiej C. nieruchomości oznaczonej jako działka [...], położonej w obrębie G., m. C., niezbędnej na potrzeby realizacji inwestycji drogowej.
Wraz ze skargą strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że wycena nieruchomości jest dwukrotnie wyższa niż wcześniej szacowana wartość. Następstwem tego jest konieczność wypłaty odszkodowania przez stronę skarżącą w zawyżonej wartości. Natomiast w przypadku uwzględnienia skargi, ponownego rozpoznania sprawy i ustalenia odszkodowania o niższej wysokości spowoduje to konieczność odzyskania wypłaconej kwoty jako wypłaconej nienależnie. Sytuacja taka może powodować nadmierne uciążliwości oraz generować dodatkowe koszty po stronie skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "p.p.s.a." wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podkreślić należy, że instytucja wstrzymania wykonania decyzji ma na celu ochronę strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem prawidłowości kontrolowanego przez sąd administracyjny aktu. Powyższy przepis wskazuje na dwie przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. Pierwsza z nich - przesłanka wyrządzenia znacznej szkody dotyczy takiej szkody zarówno majątkowej jak i niemajątkowej, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Z kolei trudne do odwrócenia skutki to takie skutki prawne i faktyczne, które powodują istotną i trwałą zmianę rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.
Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji sąd rozważa więc, czy wykonanie decyzji przed zakończeniem postępowania sądowego może spowodować nieodwracalne pogorszenie sytuacji strony skarżącej po ewentualnym wyeliminowaniu aktu z obrotu prawnego.
Przenosząc powyższe na kanwę rozpoznawanego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Sąd stwierdził, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. Strona skarżąca nie przedstawiła bowiem argumentów, które w ocenie Sądu uprawdopodabniałyby, że wykonanie decyzji poprzez wypłatę ustalonego odszkodowania za nieruchomość może spowodować dla strony skarżącej znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki.
Odnosząc się do argumentacji wniosku wskazać należy, że na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji Sąd nie bada zasadności wniesionej skargi. Dlatego za chybiony Sąd uznał argument, że ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego wysokość odszkodowania jest zawyżona. Na tym etapie postępowania niedopuszczalne jest rozstrzyganie czy prawidłowo ustalono wysokość odszkodowania.
Zamierzonego skutku nie może odnieść również argument o ewentualnej konieczności dochodzenia zwrotu wypłaconego odszkodowania jako nienależnie wypłaconego. Nie ulega wątpliwości, że odszkodowanie wyrażone w pieniądzu co do zasady jest świadczeniem odwracalnym. Nie mniej jednak stwierdzenie, że odzyskanie wypłaconego odszkodowania w wysokości nienależnej rodzić będzie po stronie skarżącej nadmierne uciążliwości i generować dodatkowe koszty nie przesądza o spełnieniu którejkolwiek z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Stwierdzenie to jest na tyle ogólnikowe, że trudno ustalić rodzaj i rozmiar uciążliwości oraz wysokość dodatkowych kosztów, jakie miałaby ponieść strona skarżąca, a w konsekwencji ocenić czy istnieje ryzyko wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Mając na uwadze powyższe Sąd stanął na stanowisku, że okoliczności podniesione we wniosku nie uzasadniają udzielenia stronie skarżącej ochrony tymczasowej i działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.