Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Krystyna Napiórkowska po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji umarzającej postępowanie w sprawie unieważnienia aktu urodzenia postanawia odrzucić skargę.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Według zaś art. 52 § 2 p. p. s. a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, w tym m. in. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Zaskarżona decyzja wydana została m. in. na podstawie art. 157 § 1 k. p. a., który stanowi, że właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych w art. 156 k. p. a. jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ. W związku z tym, że zaskarżoną decyzją stwierdzono nieważność decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] organem właściwym do stwierdzenia jej nieważności jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Postępowanie prowadzone na podstawie art. 156 k. p. a. jest przy tym nowym i odrębnym postępowaniem administracyjnym od postępowania zakończonego decyzją mającą podlegać stwierdzeniu nieważności. Do postępowania określonego w art. 156 k. p. a. stosuje się zatem art. 15 k. p. a., który stanowi, że postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne.
Od zaskarżonej decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2006 r. nr [...] przysługiwał więc skarżącej, zgodnie z art. 127 § 3 k. p. a., wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p. p. s. a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Złożenie skargi do sądu administracyjnego jest natomiast dopuszczalne po wyczerpaniu wszystkich środków zaskarżenia (art. 52 § 1 i 2 p. p. s. a.). Skarżąca nie wniosła do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej zaskarżoną decyzją, przez co nie wyczerpała środka zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 1 i 2 p. p. s. a.
Mając powyższe na uwadze, skoro stosownie do art. 52 § 1 i 2 p. p. s. a., skarżąca nie wyczerpała w sprawie wszystkich środków zaskarżenia (w administracyjnym toku instancji), tj. nie złożyła wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem zaskarżonej decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2006 r. nr [...]), na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 i 2 p. p. s. a., Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Sąd zaznacza, że w zaskarżonej decyzji skarżąca została błędnie pouczona o przysługującym jej środku zaskarżenia. Błędne pouczenie nie może rodzić dla strony negatywnych konsekwencji (art. 112 k. p. a.). W związku z tym skarżąca może, w terminie wskazanym w art. 58 § 2 k. p. a., tj. w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, wnieść o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Jednocześnie ze złożeniem wniosku o przywrócenie terminu należy dopełnić czynności, dla której określony był termin (tzn. wnieść o ponowne rozpatrzenie sprawy)