Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. J. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi Z. J. W. na odpowiedź Urzędu Miasta W. z dnia (...) lipca 2007 r. znak (...) w przedmiocie wynajęcia lokalu socjalnego z mieszkaniowego zasobu miasta postanawia: - ustanowić radcę prawnego, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
Skarżący Z. J. W. złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi na pismo Urzędu Miasta W. z dnia 12 lipca 2007 r.
Jak wynika z oświadczenia zawartego w nadesłanym formularzu PPF oraz z akt sprawy, skarżący aktualnie przebywa w areszcie śledczym, gdzie jak oświadcza, nie uzyskuje żadnych dochodów.
Z nadesłanego formularza wynika ponadto, że skarżący nie posiada żadnego majątku, zgromadzonych środków finansowych, ani przedmiotów wartościowych.
Rozpoznając wniosek skarżącego należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Analizując sytuację finansową skarżącego należy stwierdzić, że wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie, bowiem w niniejszej sprawie zachodzą podstawy do przyznania prawa pomocy określone w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wnioskodawca przebywając w areszcie śledczym nie ponosi wprawdzie kosztów związanych z utrzymaniem, nie uzyskuje jednak również żadnych dochodów.
W ocenie Sądu tak ukształtowana sytuacja materialna skarżącego pozwala na stwierdzenie, że skarżący nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika.
Z tych względów na podstawie art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.