Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] maja 2017 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa utrzymał w mocy decyzję tego organu z dnia [...] lipca 2016 r. stwierdzającą nieważność orzeczenia Prezydium Rady Narodowej [...] z dnia [...] sierpnia 1950 r. nr [...] w części dotyczącej wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], nr hip. [...], rep. hip. [...], stanowiącej własność J. i M. L. (pkt 9 orzeczenia).
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta [...], działający przez pełnomocnika będącego radcą prawnym. W treści skargi został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Przedmiotowy wniosek nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podstawową przesłanką wstrzymania wykonania rozstrzygnięcia w oparciu o cytowany przepis prawny jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przez co należy rozumieć sytuację, gdy szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa) nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004).
Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie wniosek skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie może zostać uwzględniony.
Skoro wskazana w art. 61 § 3 p.p.s.a. szkoda lub trudne do odwrócenia skutki mają być rezultatem wykonania podjętego w sprawie rozstrzygnięcia, to uznać należy, że przedmiotem ochrony tymczasowej w postaci zastosowania instytucji wstrzymania wykonania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy przy tym rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie postępowania egzekucyjnego do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią rozstrzygnięcia zawartego w tym akcie. Rozstrzygnięciem takim nie jest decyzja w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia. Nie przyznaje ona stronie uprawnień, ani nie nakłada żadnych obowiązków. Tym samym, z uwagi na charakter decyzji, której wstrzymania domaga się skarżący, nie można mówić o ewentualnym powstaniu skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Już tylko ta okoliczność nie zezwala na zastosowanie w sprawie instytucji ochrony tymczasowej.
Ponadto, warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest uzasadnione. Wnioskujący musi dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu (postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 201/2005).
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego nie przedstawił argumentów uzasadniających wstrzymanie wykonania kwestionowanej decyzji, w szczególności nie wskazał, na czym polegałaby ewentualna znaczna szkoda lub nieodwracalne skutki, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji spoczywa natomiast na stronie skarżącej (postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004). Uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie może stanowić polemiki z treścią kwestionowanego rozstrzygnięcia, gdyż ustawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji nie jest jej ewentualna wadliwość. Uzasadniając wniosek, strona powinna wskazać konkretne okoliczności, które wiążą się z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Okoliczności takich pełnomocnik skarżącego nie wskazał, zatem również z tego względu wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.