Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia zażalenia postanawia: odrzucić skargę
W piśnie z dnia 5 września 2012 r., złożonym bezpośrednio w siedzibie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, J. S. zaskarżyła postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] sierpnia 2012 r., wydane na podstawie art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, którym nieuwzględniono zażalenia na bezczynność Wójta Gminy R..
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej odrzucenie podnosząc, że skarga na powyższe postanowienie jest niedopuszczalna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Podstawę rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego stanowił przepis art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego, który w § 1 stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa lub ustalonym w myśl art. 36 Kpa służy stronie zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Jednak na rozstrzygnięcie podjęte przez organ odwoławczy w trybie tego przepisu nie przysługuje już żaden środek odwoławczy. Zgodnie bowiem z art. 141 § 1 Kpa na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Skoro ustawodawca nie przewidział możliwości wnoszenia zażalenia czy innego środka zaskarżenia na tego typu rozstrzygnięcie stwierdzić należy, iż nie przysługuje na nie również skarga do sądu administracyjnego.
Należy podkreślić, iż rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 37 Kpa nie kończy postępowania ani nie rozstrzyga sprawy administracyjnej co do jej istoty. Stanowisko organu wyższego stopnia ma charakter wpadkowy (incydentalny).
Odnosząc się do twierdzenia skarżącej, że skargę wniosła bezpośrednio do Sądu, zgodnie z pouczeniem w zaskarżonym postanowieniu należy stwierdzić, że pouczenie jakie zawarto w postanowieniu SKO jest mylące. Skarżąca nie została pouczona, że od powyższego postanowienia nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Ponadto skargi na bezczynność organu, wbrew pouczeniu, nie wnosi się bezpośrednio do Sądu, bowiem regułą wynikającą z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270) jest wnoszenie skargi za pośrednictwem organu pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
Uchybienie to nie miało jednak wpływu na treść rozstrzygnięcia.
Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd orzekł jak w sentencji.