Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Asesor WSA Marta Laskowska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2007 r. w sprawie ze skargi M. Z. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia (...) grudnia 2006 r. nr (...) w przedmiocie zwrotu pisma wnioskodawcy o wytoczenie powództwa o unieważnienie małżeństwa postanawia: odrzucić wniosek
Wyrokiem z dnia 5 września 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. Z. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia (...) grudnia 2006 r. w przedmiocie zwrotu pisma wnioskodawcy o wytoczenie powództwa o unieważnienie małżeństwa
Wyrok wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 6 listopada 2007 r. Następnie skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata i zwolnienia od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał M. Z. prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu oraz zwolnienia od kosztów sądowych.
Ustanowiony w ramach prawa pomocy pełnomocnik radca prawny A. S. złożyła w dniu 16 stycznia 2007 r. (data stempla pocztowego) wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej wraz z opinią prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym niedopuszczalny z mocy ustawy wniosek o przywrócenie terminu. Wniosek o przywrócenie terminu złożony przez pełnomocnika dotyczył w istocie wniosku o przewrócenie terminu do złożenia opinii prawnej. Wniosek taki jest niedopuszczalny, gdyż brak jest ustawowych warunków jego dopuszczalności ponieważ nie dotyczy czynności procesowej ograniczonej terminem.
W tym stanie rzeczy na mocy art. 88 w/w ustawy należało postanowić jak w sentencji.