Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Tomasz Wykowski po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu adwokat H. O. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 20 lutego 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 3109/16 w przedmiocie przyznania wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi W. W. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2017 r. [...] w przedmiocie zwrotu pisma: - utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia 20 lutego 2018 r. postanowił przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. H. O., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych. W uzasadnieniu podniesiono, że czynności podjęte przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika w niniejszym postępowaniu polegały sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W ocenie referendarza sądowego, zakres podjętych czynności przez pełnomocnika oraz charakter sprawy nie uzasadniały przyznania wynagrodzenia w pełnej wysokości. Wobec powyższego referendarz sądowy na podstawie art. 250 § 2 p.p.s.a. postanowił o obniżeniu wynagrodzenia za pomoc prawną z urzędu w postępowaniu przed sądem I instancji do kwoty 120 zł podwyższonej o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
Adwokat H. O. pismem z dnia 15 marca 2018 r. wniosła sprzeciw, zaskarżając powyższe postanowienie w całości, zarzucając mu naruszenie art. 250 § 2 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że pełnomocnikowi przysługuje wynagrodzenie za czynności wykonane przez adwokata w ramach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu jedynie w wysokości 120 zł. plus vat. W uzasadnieniu sprzeciwu adwokat podniosła, iż przyznane wynagrodzenie nie jest adekwatne w stosunku do nakładu pracy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Rozpatrywany sprzeciw jest niezasadny.
Wyjaśnienie motywów niniejszego rozstrzygnięcia należy rozpocząć od wskazania, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie ma art. 260 p.p.s.a, zgodnie z którego treścią, rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 p.p.s.a., a więc także od postanowień o odmowie przyznania prawa pomocy lub umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (§ 1). W sprawach tych wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność, a sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (§ 2). Rozpoznanie sprawy następuje na posiedzeniu niejawnym (§ 3).
Na wstępie poczynionych rozważań wskazać należy, że stosownie do art. 250 § 1 p.p.s.a. wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W niniejszej sprawie wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy pełnomocnik zapoznał się w dniu 13 września 2017 r. z aktami sprawy oraz sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Wywiązał się tym samym z powierzonych mu obowiązków. Złożył również oświadczenie, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej nie zostały zapłacone w całości ani w części. Stąd też zasądzenie wynagrodzenia w tym zakresie jest zasadne.