Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wydania pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
[...] sp. z o.o. z siedzibą w G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] lipca 2015 r. w przedmiocie wydania pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pn. "[...]".
W dniu 9 listopada 2015 r. wpłynęła do akt sprawy decyzja Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] listopada 2015 r. nr [...] stwierdzająca z dniem [...] października 2015 r. utratę ważności pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pn. "[...]", wydanego w zaskarżonej decyzji z dnia [...] lipca 2015 r. na rzecz [...] sp. z o.o. z siedzibą w G.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej zwanej "p.p.s.a."), sąd umarza postępowanie sądowoadministracyjne, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Umorzenie postępowania polega na przerwaniu i zakończeniu postępowania z uwagi na wystąpienie zdarzeń, które uniemożliwiają rozstrzygnięcie o istocie sprawy stanowiącej przesłankę wniesienia środka zaskarżenia. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, w postępowaniu przed sądem bezprzedmiotowość zachodzi wówczas, gdy w toku postępowania wystąpią zdarzenia, które powodują, że dalsze jego prowadzenie nie jest uzasadnione.
W ocenie Sądu taka właśnie sytuacja wystąpiła w analizowanej sprawie, albowiem zaskarżony do Sądu akt administracyjny w toku niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego utracił swą moc obowiązującą ze względu na stwierdzenie w decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] utraty z dniem [...] października 2015 r. ważności pozwolenia wydanego w zaskarżonej decyzji z dnia [...] lipca 2015 r., w związku z niewniesieniem opłaty dodatkowej za wydanie pozwolenia dla przedsięwzięcia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia z dnia [...] listopada 2015 r. organ podniósł, że zgodnie z art. 27b ust. 1f ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2013 r., poz. 934 ze zm.), organ który wydał pozwolenie ma obowiązek stwierdzić utratę jego ważności w drodze decyzji (akt deklaratoryjny) w przypadku niewniesienia przez inwestora opłaty w ciągu 90 dni od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu stała się ostateczna. Skoro w wyznaczonym terminie, tj. do dnia [...] października 2015 r. na konto organu nie wpłynęła powyższa opłata, utrata ważności pozwolenia nastąpiła z mocy prawa, co z kolei powoduje utratę istniejącego wcześniej uprawnienia inwestora. Stwierdzenie utraty ważności pozwolenia wydanego w zaskarżonej decyzji doprowadziło, zdaniem Sądu, do wygaśnięcia przedmiotu toczącego się postępowania, a tym samym spełnienia przesłanek z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. i umorzenia postępowania sądowego prowadzonego przed tutejszym Sądem z uwagi na jego bezprzedmiotowość, która wiąże się z powstaniem przeszkody w kontynuacji postępowania, która nie pozwala na osiągnięcie celu, dla jakiego postępowanie zostało wszczęte.
W tej sytuacji, na mocy art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., Sąd postanowił, jak w sentencji.