Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi B. O. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
B. O. wraz ze skargą na decyzję Wojewody [...] z [...] października 2016 r. w przedmiocie udzielenia zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości, wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej również "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z konstrukcji powołanego przepisu wynika, że żądając wstrzymania wykonania decyzji, strona ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Na stronie skarżącej spoczywa zatem obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Nie można bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (por. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2007 r., sygn. akt II FZ 338/07, wskazane orzeczenie oraz orzeczenie powołane poniżej dostępną są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Co więcej, brak uzasadnienia wniosku nie jest brakiem formalnym wymagającym wezwanie do jego uzupełnienia czy uniemożliwiającym wnioskowi nadania mu dalszego biegu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lipca 2015 r. sygn. akt II OZ 939/15).
Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, że wniosek B. O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie może zostać uwzględniony.
Strona skarżąca wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie uzasadniła swojego żądania, nie przedstawiła żadnego argumentu wskazującego na potrzebę czy konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W konsekwencji niemożliwa jest ocena tego wniosku, pod kątem zaistnienia którejkolwiek przesłanki określonej w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z tych względów, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.