Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sękowska, , po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta [...] wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia o przyznaniu odszkodowania za wywłaszczenie postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Skarżący - Prezydent Miasta [...] wykonujący zadania starosty z zakresu administracji rządowej - pismem z 12 października 2015 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] września 2015 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia o przyznaniu odszkodowania za wywłaszczenie.
W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. We wniosku Skarżący wskazał jedynie, że decyzja stwierdzająca nieważność decyzji odszkodowawczej będzie stanowiła podstawę do prowadzenia postępowania w celu ustalenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. W razie uwzględnienia skargi powstanie po stronie wywłaszczonych właścicieli bezpodstawne wzbogacenie narażające budżet państwa na szkody.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek Skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie został uzasadniony z punktu widzenia przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej "p.p.s.a." . W myśl tego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zarówno aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jak też aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przepis ten przyznaje zatem stronie prawo do wystąpienia z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Skorzystanie z tej możliwości wiąże się jednak z obowiązkiem takiego sformułowania wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na spełnienie przynajmniej jednej z dwóch przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub niebezpieczeństwa spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W orzecznictwie i literaturze podkreśla się, że ww. przepisie chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało zasadniczo miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (por. postanowienia NSA: z 20 lutego 2012 r., II FZ 38/12; z 26 marca 2009 r., I FZ 53/09; zob. też B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wolters Kluwer, 2011, s. 228). Za trudne do odwrócenia skutki uznaje się natomiast takie skutki faktyczne lub prawne, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z 13 maja 2010 r., II FZ 182/10).