Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia danych osobowych postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
W piśmie 11 lutego 2016 r. [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję tego organu z dnia [...] listopada 2015 r. o odmowie udostępnienia z rejestru PESEL danych osobowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu, ponieważ została wniesiona z uchybieniem ustawowego terminu.
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwaną dalej Ppsa) skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 Ppsa).
Jak wynika z akt sprawy zaskarżona decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o sposobie i terminie jej zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Skoro, jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, zaskarżoną decyzję doręczono [...] sp. z o.o. z siedzibą w K. w dniu 11 stycznia 2016 r., to termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 10 lutego 2016 r. Natomiast skarga na wskazaną w sentencji decyzję została wniesiona w dniu 11 lutego 2016 r. (data stempla pocztowego), zatem z uchybieniem powyższego terminu.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 Ppsa orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia.
W pkt 2 orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 Ppsa.