Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie dotyczącej dopuszczenia S. w T. do udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. w T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie dotyczącej dopuszczenia S. w T. do udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi P. F. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie S. w T. na niedopuszczenie do udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi na P. F. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej.

S. złożyło zażalenie na powyższe postanowienie, wnosząc jednocześnie o zwolnienie od kosztów sądowych.

W nadesłanym następnie na wezwanie Sądu wniosku o przyznanie prawa pomocy sporządzonym na urzędowym formularzu PPF S. podało, iż domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, tj. zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu podano, iż S. jest stowarzyszeniem zwykłym, korzysta z dobrowolnych składek swoich członków, nie posiada etatowych pracowników ani środków finansowych na dojazdy do W. Udział w postępowaniu S. występującego jako czynnik społeczny daje możliwość udziału w procesie decyzyjnym i pogłębi zaufanie obywateli do organów Państwa zgodnie z art. 8 Kpa. Ponadto, jak wynika z pism i dokumentów nadesłanych wraz z wnioskiem, S. liczy 29 członków, wysokość składek jest dobrowolna i wynosi ok. 10 zł na kwartał.

Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy osobie prawnej a także innej jednostce organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej może nastąpić w zakresie całkowitym, gdy jednostka ta wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.

Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych wynika, że zasadą jest, iż każdy kto wnosi do Sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki, obowiązany jest do uiszczenia stosownych kosztów sądowych. Przysługujące Sądowi prawo do zwalniania od kosztów sądowych nie ma charakteru pełnego, swobodnego uznania Sądu, lecz podlega określonym regułom, których należy bezwzględnie przestrzegać przy każdym rozpatrywaniu takiego wniosku.

Stwierdzić należy, że każdy kto wszczyna postępowanie sądowe, powinien liczyć się z koniecznością opłacenia kosztów sądowych, a co za tym idzie tak planować swój budżet, aby wygospodarować kwotę konieczną do uiszczenia. Podkreślenia także wymaga fakt, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.

Podzielając pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażony w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2006 r. (Sygn. akt II OZ 1433/06) należy stwierdzić, iż przerzucanie ciężaru funkcjonowania stowarzyszenia na Państwo, chociażby w ten sposób, aby uzyskać zwolnienie od kosztów sądowych rodzi ten skutek, że faktycznie działalność stowarzyszenia staje się finansowana ze środków publicznych, a to prowadzi do zaprzeczenia zasady, że stowarzyszenie prowadzi działalność na bazie własnego majątku. Sąd wskazał ponadto, iż Konstytucja RP przewiduje prawo obywateli do zrzeszania się m.in. w stowarzyszenia, nie gwarantuje jednak wszystkim stowarzyszeniom prawa do finansowania ich działalności przez Państwo.

Rozpatrując przedmiotowy wniosek, należy mieć na uwadze, że skoro wnioskodawca chce aktywnie realizować swoje cele regulaminowe, winien liczyć się ze związaną z tym z koniecznością ponoszenia kosztów. W szczególności w sytuacji, gdy powołując się na swoje cele statutowe, zdecydował się skorzystać z drogi sądowoadministracyjnej, powinien wygospodarować środki na pokrycie kosztów sądowych.

Z informacji podanych przez S. wynika, że liczy ono 29 członków, wysokość składek członkowskich wynosi ok. 10 zł na kwartał. W tej sytuacji należało uznać, że S. winno wygospodarować środki pozwalające na pokrycie kosztów związanych z przedmiotowym postępowaniem sądowoadministracyjnym.

Dlatego też, na podstawie art. 246 § 2 pkt 1 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), należało postanowić jak w sentencji.

Strona 1/1