Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika w sprawie ze skargi H. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu podania postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
Postanowieniem z dnia 27 maja 2015 r. Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił przyznania H. P. prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika w sprawie ze skargi H. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu podania.
W piśmie z dnia 15 czerwca 2015 r. skarżący, w ustawowym terminie, złożył sprzeciw od powyższego postanowienia. W jego uzasadnieniu wskazał, że jest inwalidą i ma bardzo małe zasoby pieniężne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej Ppsa) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego, przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Stosownie zaś do treści art. 246 § 1 tej ustawy prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
W nadesłanym formularzu PPF skarżący wskazał, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, otrzymuje rentę w wysokości 1.848,95 zł miesięcznie i świadczenie z pomocy społecznej w kwocie 153 zł miesięcznie. Ponadto podał, że posiada udział w 1/6 części w domu o powierzchni 150 m2, udział w 1/6 w mieszkaniu o powierzchni 200 m2, nieruchomość rolną (3,33 ha), udział w 1/6 w nieruchomości gruntowej o powierzchni 2.000 m2 i udział w 1/6 w nieruchomości gruntowej o powierzchni 1.500 m2. Oświadczył ponadto, że, spłaca kredyt bankowy z ratą 166,67 zł miesięcznie i prywatną pożyczkę z ratą 1.500 zł.
Ponadto w piśmie z dnia 30 kwietnia 2015 r. podał, że jest zadłużony na 30 000 zł (ustna umowa pożyczki), ponadto przedłożył kopię zaświadczenia [...] S.A., z którego wynika, że w lutym 2015 r. zawarł z bankiem umowę pożyczki na kwotę 2000 zł., którą spłaca w miesięcznych ratach 166,67 zł miesięcznie.
W ocenie Sądu na podstawie złożonych oświadczeń i nadesłanej dokumentacji nie można uznać, że w stosunku do skarżącego zachodzi przesłanka przyznania mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Jego miesięczny dochód kształtuje się na poziomie ok. 2000 zł. Skarżący udokumentował, że spłaca pożyczkę w banku w kwocie 166,67 zł miesięcznie. ponosi koszty wyżywienia, opłaca składki emerytalno-rentowe (249 zł kwartalnie).
Inne koszty ponoszone przez skarżącego nie zostały udokumentowane.
Z art. 246 § 2 Ppsa wynika, że to na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar wykazania okoliczności uzasadniających uwzględnienie żądania w tym zakresie. Potwierdza to treść art. 255 Ppsa, zgodnie z którym, jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku okaże się niewystarczające do oceny jej stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest zobowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.