Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. D. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi R. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie zameldowania postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
R. D. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie zameldowania zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącego w wyniku wykonania decyzji o zameldowaniu M. M. i A. M. na pobyt stały w lokalu nr [...] przy ul. [...] w O., zajdzie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący jest głównym najemcą spornego lokalu i 1987 r. zawarł z wyżej wymienionymi dwuletnią umowę najmu, jednakże mimo wygaśnięcia umowy państwo M. nie wyprowadzili się z lokalu. Wyrokiem z dnia [...] kwietnia 1991 r. Sąd Rejonowy w O. orzekł eksmisję, lecz nie została ona dotychczas wykonana. Zdaniem skarżącego zachowanie państwa M. polegające na m. in. nieopuszczeniu lokalu, dokonywaniu w nim przeróbek i remontów bez zgody i wiedzy głównego najemcy, bezprawnym pozbyciu się rzeczy będących własnością głównego najemcy, lekceważeniu wyroku sądu orzekającego o eksmisji, złożeniu wniosku o zameldowaniu na pobyt stały, jednoznacznie wskazuje, że zmierzają oni do uzyskania pełnego władztwa nad częścią lokalu mieszkalnego, którego głównym najemcą jest R. D. W ocenie skarżącego takie działania wyraźnie wskazują na chęć doprowadzenia do wyodrębnienia lokalu, nadania mu odrębnego numeru i pozbawienie skarżącego prawa do tej części lokalu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 ppsa stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 ppsa, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.) stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Wniosek skarżącego co prawda zawiera uzasadnienie, jednakże podniesione w nim argumenty nie pozwalają uznać, że wykonanie zaskarżonej decyzji naraża go na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem przesłankę wyrządzenia znacznej szkody należy interpretować jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona w późniejszym czasie poprzez przywrócenie do stanu pierwotnego. Natomiast trudne do odwrócenia prawne i faktyczne skutki, powodują istotną i trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. Należy podkreślić, że wystąpienie tych przesłanek musi mieć bezpośredni związek z wykonaniem zaskarżonej decyzji.
W ocenie sądu wskazane przez skarżącego okoliczności: dokonywanie remontów i przeróbek w spornym lokalu, niewykonywanie wyroku orzekającego o eksmisji, chęć doprowadzenia do wyodrębnienia lokalu przez M. M. i A. M. - nie są skutkiem decyzji o zameldowaniu. Mając na uwadze charakter czynności zameldowania należy stwierdzić, że decyzja w tym przedmiocie nie może spowodować skutków uzasadniających uwzględnienie wniosku o zastosowanie ochrony tymczasowej. Zameldowanie dotyczy ewidencyjnego potwierdzenia faktu przebywania pod określonym adresem. Nie ma ono żadnego związku z posiadaniem tytułu prawnego i tytułu takiego nie tworzy. Utrzymanie stanu zameldowania nie usunie zagrożeń, o jakich mowa we wniosku, nie decyduje o uprawnieniu zainteresowanych do zamieszkiwania w lokalu. Wykonanie decyzji o zameldowaniu wywiera wyłącznie skutek w sferze ewidencyjnej, nie faktycznej lub prawnej. Ewentualne wstrzymanie wykonania decyzji o zameldowaniu w niniejszej sprawie nie miałoby jakiegokolwiek wpływu na wykonanie wyroku o eksmisji, nie miałoby też wpływu na sferę praw zarówno M. M. i A. M. jak i skarżącego do spornego lokalu. Wskazywane przez skarżącego okoliczności nie są wywoływane zaskarżoną decyzją i nie pozostają z nią w związku.
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ppsa, orzekł jak w sentencji postanowienia.