Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia odrzucić skargę.
M. S. wniósł do Sądu skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] stycznia 2014 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2012 r. w sprawie unieważnienia paszportu.
Zarządzeniem z 15 kwietnia 2014 r. Przewodniczący Wydziału wezwał skarżącego, który zgodnie z oświadczeniem zawartym w skardze przebywa w [...] do ustanowienia pełnomocnika do prowadzenia sprawy, mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Korespondencja zawierająca powyższe wezwanie została doręczona skarżącemu w dniu 17 kwietnia 2014 r. (k.16), w trybie art. 65 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej również "p.p.s.a.".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Stosownie do treści art. 299 § 1 i § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli strona mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą nie ustanowiła, wraz z wniesieniem skargi, pełnomocnika do prowadzenia sprawy mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, sąd wzywa stronę, aby uzupełniła ten brak w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Z akt sprawy wynika, że skarżący przebywa w [...] i wraz z wniesieniem przedmiotowej skargi nie ustanowił pełnomocnika do prowadzenia sprawy, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. Pismem z 17 kwietnia 2014 r. skarżący został wezwany do uzupełnienie tego braku. Jednocześnie zakreślono skarżącemu dwumiesięczny termin do wykonania wezwania i pouczono o rygorze odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 17 kwietnia 2014 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej. Termin do uzupełnienia ww. braku upłynął bezskutecznie w dniu 17 czerwca 2014 r. Skarżący, mimo, że w terminie otwartym informował, za pośrednictwem poczty elektronicznej (pismo 24 kwietnia 2014 r. k.17), że ustanowi pełnomocnika do doręczeń w Polsce, obowiązku tego nie wykonał.
Bez znaczenia dla sprawy Sąd uznał natomiast informację udzieloną przez skarżącego w dniu 13 maja 2014 r. również pocztą elektroniczną, że na terytorium państwa polskiego nie ma osoby, którą mógłby prosić o odbieranie korespondencji. Z licznej korespondencji przesyłanej drogą elektroniczną, także do wiadomości Sądu wynika, że skarżący ma kontakt z rodziną (k. 20, k. 41, k. 52) i korzysta lub korzystał z pomocy profesjonalnego pełnomocnika, w tym pełnomocnika do doręczeń (k.92 verte, k.93, k. 94, k. 110, k.145 verte, k.173). Sąd wziął również pod uwagę prawomocne postanowienie Sądu z 6 lutego 2015 r. odmawiające skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Z tych względów Sąd stwierdził, że skarżący nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce i działając na podstawie art. 299 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.