Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 30 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi W. R. o wymierzenie grzywny Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt IVSA/Wa 221/09 postanawia: - zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi o wymierzenie Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt IVSA/Wa 221/09, skarżący W. R. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Z informacji podanych przez skarżącego w nadesłanym w dniu 28 września 2010 r. formularzu PPF wynika, że prowadzi on samodzielnie gospodarstwo domowe. W uzasadnieniu wniosku podał, iż jest osobą starszą, schorowaną (m. in. ma wadę słuchu i korzysta z aparatu słuchowego, wadę wzroku, kłopoty z chodzeniem). Jest zmuszony korzystać z opieki osób trzecich. Wnioskodawca jest osobą samotną, posiada mieszkanie o pow. 59,60 m2. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 1969,16 zł. Oświadczył, iż po opłaceniu stałych miesięcznych świadczeń (m. in. związanych utrzymaniem mieszkania), pozostaje mu kwota ok. 550-650 zł "na życie".
Rozpoznając wniosek skarżącego należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych wynika, że zasadą jest, iż każdy kto wnosi do Sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki, obowiązany jest do uiszczenia stosownych kosztów sądowych. Przysługujące Sądowi prawo do przyznania prawa pomocy nie ma charakteru pełnego, swobodnego uznania Sądu, lecz podlega określonym regułom, których należy bezwzględnie przestrzegać przy każdorazowym rozpatrywaniu takiego wniosku.
Na podstawie art. 243 § 1 oraz art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd może, na wniosek strony, przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym zgodnie art. 246 § 1 pkt 2 powyższej ustawy uwarunkowane jest wykazaniem przez stronę, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż kryterium uzasadniającym przyznanie prawa pomocy jest ubóstwo strony wnioskującej. O przyznaniu prawa pomocy decyduje stan majątkowy i dochody w chwili orzekania przez Sąd w tym przedmiocie, bez względu na przyczyny takiego stanu.
Złożone przez skarżącego oświadczenie co do jego stanu zdrowia, wieku oraz wysokości stałych dochodów wskazuje, że po stronie skarżącego istnieje sytuacja, w której nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego. Skarżący jest osobą samotną, schorowaną, wymagającą opieki osób trzecich, co wskazuje na to, że jedyny dochód jaki uzyskuje w postaci emerytury w wysokości 1969,19 zł miesięcznie służy do zaspokojenia nie tylko codziennych potrzeb życiowych skarżącego ale również do opłacenia lekarstw oraz ewentualnej pomocy innych osób.
W związku z powyższym po przeanalizowaniu wniosku W. R. oraz złożonej przez niego informacji dotyczącej sytuacji finansowej należy stwierdzić, iż w stosunku do skarżącego zachodzą przesłanki określone w przepisie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uzasadniające przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.