Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA - Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi O. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania wniosku O. R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
O. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Wojewody [...] z [...] marca 2013 r., którą organ uchylił w całości decyzję Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2004 r. o wymeldowaniu skarżącej i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W skardze O. R. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z [...] marca 2013 r.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270)- zwanej dalej: "P.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powołanego przepisu wynika, iż to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na dwie kwestie.
Po pierwsze żądając wstrzymania wykonania decyzji, strona ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (vide: postanowienie NSA z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 585/06). To na stronie skarżącej spoczywa zatem obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej (vide postanowienie NSA z dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 666/06). Nie można bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (vide postanowienie NSA z dnia 6 lutego 2009 r. sygn. akt II FZ 39/09 oraz postanowienie NSA z dnia 26 listopada 2007 r., sygn. akt II FZ 338/07 ).
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że strona skarżąca nie wykazała, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby wyrządzić jej znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki. Skarżąca ograniczyła się jedynie do żądania wstrzymania przez Sąd wykonania zaskarżonej decyzji, nie uzasadniając swojego wniosku. Wobec całkowitego braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, zawartego w skardze, niemożliwym było dokonanie merytorycznej oceny wniosku (por. np. postanowienia NSA: z dnia 25 stycznia 2011 r., I OZ 36/11, z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt II OZ 953/10, z dnia 1 września 2010 r., sygn. akt I OZ 649/10, z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn. akt II OZ 513/10, z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt I GZ 328/10, z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OZ 263/10).
Po drugie, wyjaśnić należy skarżącej, że przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie.
W niniejszej sprawie O. R. zwróciła się z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji Wojewody [...] z [...] marca 2013 r., którą organ uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Zaskarżona decyzja ma zatem charakter procesowy i nie nadaje się do wykonania, a tym samym do ewentualnego wyegzekwowania w drodze postępowania egzekucyjnego (por. np. postanowienie NSA z 25 maja 2012 r., sygn. akt II OZ 429/12). W związku z powyższym nie może ona powodować niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Nie można zatem uznać, że brak wstrzymania zaskarżonej decyzji, spowoduje wystąpienie zagrożeń, o których mowa w ww przepisie.
Z tych względów Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P. p. s. a. orzekł jak w sentencji postanowienia.