Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Joanna Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Prezydenta W. z dnia (...) października 2008 r. nr (...) w przedmiocie wymeldowania postanawia: 1). przyznać K. B. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, 2). zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W. o wyznaczenia adwokata. .
Po wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 29 lipca 2008 r. postanowienia odrzucającego skargę K. B. na decyzję Prezydenta W. z dnia (...) października 2008 r. skarżąca zwróciła się o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika w celu sporządzenia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia. W dniu 5 listopada 2008 r. ( data nadania pisma w urzędzie pocztowym) na wezwanie Sądu skarżąca złożyła przedmiotowy wniosek na urzędowym formularzu PPF.
We wniosku o przyznanie prawa pomocy wnioskodawczyni wskazała, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, nie otrzymuje również alimentów na dziecko, które samotnie wychowuje. Skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z rodzicami i pełnoletnim bratem. Jedynym dochodem rodziny skarżącej jest emerytura jej ojca w wysokości 1100 zł, ponieważ brat oraz matka skarżącej z powodu ciężkiej choroby nie pracują. Z rubryki 7 formularza dotyczącej stanu majątkowego wynika, że skarżąca nie posiada żadnego majątku, zgromadzonych środków finansowych ani przedmiotów wartościowych.
Rozpoznając wniosek skarżącej należy stwierdzić, że zasługuje on na uwzględnienie.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest, stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) ponoszenie przez stronę kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w sprawie. Tak więc podmiot wnoszący skargę do sądu administracyjnego powinien partycypować w kosztach związanych z prowadzeniem postępowania. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest przyznawana osobom charakteryzującym się trudną sytuacją materialną. Do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym ( przyznanie pełnomocnika z urzędu) następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Mając na względzie ustalenia faktyczne dokonane na podstawie informacji podanych przez wnioskodawczynię w piśmie procesowym z dnia 19 października 2008 r. oraz urzędowym formularzu PPF uznano, że spełnia ona przesłankę, o której mowa we wskazanym wyżej przepisie.
Skarżący jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku, natomiast dochód uzyskiwany przez jednego z członków jej rodziny- ojca skarżącej jest niski, poza tym służy do utrzymania czterech dorosłych osób i dziecka. Powyższe daje podstawę przypuszczać, iż sytuacja materialno-bytowa skarżącej uzasadnia przyznanie jej prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
Z tych względów na podstawie art. 245 i 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia.