Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Z. z dnia [...] października 2011 r. nr [...] o wymierzeniu Zakładowi Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T. kary pieniężnej w wysokości 151 126 (sto pięćdziesiąt jeden tysięcy sto dwadzieścia sześć) zł za wprowadzenie w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. ścieków z instalacji - oczyszczalni ścieków T. do rzeki I., z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym udzielonym decyzją Starosty S. z dnia [...] grudnia 2003 r., nr [...].
Skargę na decyzję z dnia [...] marca 2012 r. wniósł Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T.. Pismem z dnia 29 maja 2012 r. wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącego wykonanie decyzji Głównego Inspektora Ochrony Środowiska może spowodować dla skarżącego destabilizację ekonomiczną przez niewspółmierność nałożonej kary w stosunku do winy Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Skarżący wskazał, że w wyniku wykonania decyzji pozbawiony zostanie środków finansowych umożliwiających realizację zadań statutowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji zasługuje na uwzględnienie.
Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz.1270) - dalej w skrócie: p.p.s.a. jest, że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. dopuszcza jednak na wniosek skarżącego wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez Sąd, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powyższej regulacji wynika, iż instytucja wstrzymania wykonania aktu ma charakter wyjątkowy, albowiem może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą przesłanki, o których mowa wyżej. Zastosowanie tej instytucji nie może być poprzedzone oceną zasadności skargi, ponieważ takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu, sprowadzającą się do przedsądu.
Jak wskazuje orzecznictwo sądów administracyjnych, przesłanka wyrządzenia znacznej szkody dotyczy takiej szkody zarówno majątkowej jak i niemajątkowej, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
W ocenie Sądu wykonanie zaskarżonej decyzji nakładającej karę pieniężną przed zbadaniem jej legalności przez właściwy sąd administracyjny może spowodować wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Mając na uwadze wysokość wymierzonej samorządowemu zakładowi budżetowemu kary tj. 151 126 zł, stwierdzić należy, iż uiszczenie jej może rodzić poważne trudności dla skarżącego. Ze względu na okoliczność, iż w razie niewstrzymania wykonania ww. decyzji, kara podlegałaby ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, istnieje prawdopodobieństwo spowodowania destabilizacji ekonomicznej Zakładu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w T., a w konsekwencji naruszenie interesu publicznego mieszkańców miejscowości Gminy T..
W tej sytuacji uiszczenie kwoty 151 126 zł może spowodować dla skarżącego trudne do odwrócenia skutki finansowe, w postaci zmniejszenia wpłat do budżetu jednostki samorządu terytorialnego lub zwiększenia dotacji z budżetu gminy T., które nie były uwzględnione w planie finansowym samorządowego zakładu budżetowego.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż zachodzą podstawy do wstrzymania zaskarżonej decyzji, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.