Wrocław 25 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.S. na decyzję Burmistrza ... z dnia 14 września 2009 r. Nr ... w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia: odrzucić skargę.
M. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Burmistrza ... z dnia14 września 2009 r. nr ... orzekająca o jego wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego.
Z odpowiedzi na skargę Wojewoda D. zwrócił uwagę na to , że w sprawie skarżącego wydane zostało postanowienie Wojewody D. z dnia 1 grudnia 2009 r. nr ... o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza ... z dnia 14 września 2009 r. nr ..., które w ocenie strony przeciwnej jest przedmiotem skargi Mi. S..
Pismami z dnia 28 lutego 2011 r. oraz 7 marca 2011 r. sąd administracyjny wezwał skarżącego o oświadczenie się, czy przedmiotem jego skargi jest decyzja Burmistrza ... z dnia 14 września 2009 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego, czy też postanowienie Wojewody D. z dnia 19 grudnia 2099 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Pismem procesowym z dnia 11 marca 2011 r. skarżący jednoznacznie wskazał , że przedmiotem jego skargi wniesionej do tutejszego Sądu jest decyzja Burmistrza ... z dnia 14 września 2009 r. w przedmiocie wymeldowania go z miejsca pobytu stałego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Dopuszczalność wniesienia skargi do sądu administracyjnego obwarowana jest wieloma ograniczeniami, do których należy zaliczyć między innymi przesłankę wyczerpania obrony na drodze postępowania lub w innej formie obrony podjętej przed organem administracji publicznej. Stanowi o tym przepis art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)(dalej zwanej p.p.s.a.), który przewiduje, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Wskazać przy tym należy, że samo wniesienie środka zaskarżenia nie jest równoznaczne ze spełnieniem warunku, o którym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a. Stosownie bowiem do przepisu art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Nie można zatem mówić o spełnieniu tego warunku, dopóki wniesiony przez stronę środek zaskarżenia nie zostanie rozpoznany przez organ administracyjny. Z akt badanej sprawy wynika, że skarżący co prawda odwoływał się od decyzji będącej przedmiotem skargi do organu wyższej instancji, jednakże w konsekwencji wniesionego odwołania nie została wydana merytoryczna decyzja przez organ drugiej instancji, natomiast Wojewoda D.wydał postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza ... z dnia 14 września 2009 r., którego skarżący nie zakwestionował w drodze postępowania sądowo-administracyjnego. Wskazać dodatkowo należy, że zgodnie z art. 16 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji są ostateczne. Jednocześnie z zasady ogólnej ochrony trwałości decyzji administracyjnej wynika, że po upływie terminu do złożenia odwołania, decyzja staje się ostateczna i podlega ochronie w tym znaczeniu, że jej wzruszenie może nastąpić tylko w trybach nadzwyczajnych, przewidzianych kodeksem postępowania administracyjnego. Stwierdzenie powyższego oznacza, że skarga , której przedmiotem jest decyzja wydana przez organ pierwszej instancji jest niedopuszczalna, albowiem postępowanie sądowo-administracyjne nie może zostać uruchomione, jeżeli nie zostały skutecznie wykorzystane środki weryfikacji kwestionowanego aktu administracyjnego w drodze postępowania administracyjnego. A z taką sytuacją mamy do czynienia w analizowanej sprawie . W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak w sentencji.