Wrocław, dnia 30 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Kamieniecka po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. T. na decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, za pośrednictwem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W.u, skarga E. T. zatytułowana "Odwołanie", w której treści skarżący wyraził niezadowolenie z wydanych przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej decyzji administracyjnych.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału IV z dnia 21 kwietnia 2017 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez wskazanie numeru i daty zaskarżonych decyzji w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. u. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej jako p.p.s.a.)
Wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi odebrał osobiście skarżący w dniu 4 maja 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu z uwagi na to, że jej braki formalne nie zostały uzupełnione w terminie.
Zgodnie z art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma sądowego a ponadto zawierać inne, wskazane w ustawie, elementy. Ustawa zalicza do nich również wskazanie konkretnej decyzji jaką strona skarży.
Nie może zatem budzić wątpliwości, że brak w tym zakresie uniemożliwia nadanie skardze dalszego toku.
W razie zaś stwierdzenia wystąpienia takiego braku, przewodniczący na podstawie art. 49 § 1 w związku z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., wzywa stronę skarżącą do uzupełnienia bądź poprawienia skargi w terminie siedmiu dni, pod rygorem jej odrzucenia.
Wskazany wyżej siedmiodniowy termin oblicza się, na podstawie art. 83 § 1 i § 2 p.p.s.a., według przepisów prawa cywilnego, z tym zastrzeżeniem, że jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
Zgodnie z art. 111 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r. , poz. 459) termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia. Natomiast § 2 powołanego art. stanowi, że jeżeli początkiem terminu jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie to nastąpiło.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że, wobec doręczenia skarżącemu w dniu 4 maja 2017 r. wezwania do uzupełnienia braku skargi, poprzez wskazanie zaskarżonej decyzji, wyznaczony do tego termin upłynął dla skarżącego w dniu 11 maja 2017 r.
W tak zakreślonym czasie skarżący nie podjął żadnych działań wobec czego, w oparciu o art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., Sąd orzekł jak na wstępie.
Na zakończenie wskazać należy, że niniejsze orzeczenie zamyka bieg sprawy IV SA/Wr 184/17. Jednakże przed tutejszym Sądem toczy się nadal sprawa IV SA/Wr 23/17, która została skierowana do zbadania na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r.