Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Lidia Serwiniowska po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów Uniwersytetu Przyrodniczego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie orzeczenia kary zawieszenia w korzystaniu z praw studenta na okres jednego roku postanawia oddalić wniosek.
Orzeczeniem z dnia [...] Nr [...] Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów Uniwersytetu Przyrodniczego we W. utrzymała w mocy orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów Uniwersytetu Przyrodniczego we W. z dnia [...] w sprawie orzeczenia wobec M. K. kary zawieszenia w korzystaniu z praw studenta na okres jednego roku.
Orzeczenie to zostało doręczone skarżącemu dnia 9 lutego 2007 r.
W dniu 8 kwietnia 2008 r. M. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na powyższe orzeczenie.
Jednocześnie, w skardze skarżący zawarł wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z treści 244 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wynika, że prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie zaś do art. 245 § 1 tej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.
Jednakże, po myśli jej art. 247 prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
W niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, o której mowa w przytoczonym art. 247 cytowanej ustawy bowiem z akt sprawy wynika, że zaskarżone orzeczenie doręczono M.K. w dniu 9 lutego 2007 r. Tymczasem skarga została nadana przez skarżącego w urzędzie pocztowym w dniu 8 kwietnia 2008 r., a więc ponad rok po upływie terminu do jej wniesienia, o którym mowa w art. 53 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przy czym wskazać należy, iż skarżący nie zwrócił się z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Artykuł 247 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może znaleźć zastosowanie w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 tej ustawy (Hanna Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007/4/27), a więc i w sytuacji takiej jak rozważana.
Przyjąć zatem należy, że skarga M. K. jest spóźniona, a tym samym oczywiście bezzasadna w rozumieniu art. 247 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż bezzasadność skargi należy łączyć nie tylko z jej merytoryczną oceną, ale i możliwością jej wniesienia.
Mając powyższe na uwadze Sąd, w oparciu o art. 247 powoływanej ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia.