Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. F. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie waloryzacji emerytury wojskowej postanawia: odrzucić skargę.
J.F. wniósł w niniejszej sprawie skargę na wydaną na podstawie art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2004 r., nr 8, poz. 66 ze zm.) decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...], nr [...] w sprawie waloryzacji emerytury wojskowej.
Powyższa decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o przysługującym od niej prawie odwołania do Sądu Okręgowego we W. Wydziału Ubezpieczeń Społecznych. Mimo tej treści pouczenia, skarżący zakwestionował decyzję przed tutejszym Sądem.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego wniósł o odrzucenie "odwołania" z uwagi na niewłaściwość drogi sądowoadministracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z brzmieniem, stanowiącego podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji, art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. z 2004 r. Dz.U. nr 8, poz. 66 ze zm.) prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny.
Po myśli ustępu 4 tego artykułu w sprawach dotyczących prawa do zaopatrzenia emerytalnego i świadczeń z tego tytułu zainteresowanemu przysługuje odwołanie do właściwego sądu według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego - dalej k.p.c..
Stosownie do art. 1 k.p.c. Kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne). Do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są zaś sądy powszechne, chyba że przepisy szczególne przekazują je do właściwości sądów szczególnych lub innych organów (art. 2 k.p.c.).
Sprawami z zakresu ubezpieczeń społecznych, objętymi właściwością sądów powszechnych, są sprawy dotyczące ubezpieczeń społecznych i rodzinnych oraz emerytur i rent (art. 476 § 2 pkt 1 i 2 k.p.c.), a organami rentowymi są także wojskowe organy emerytalne (art. 476 § 4 pkt 3 k.p.c.).
Zatem, wobec brzmienia wyżej przywołanej regulacji prawnej nie ulega wątpliwości, że kontrola decyzji dotyczącej wysokości emerytury wojskowej, wydanej przez właściwy wojskowy organ emerytalny, nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w sentencji postanowienia.