Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. N. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. z dnia [...] marca 2010 r. Nr [...] w przedmiocie waloryzacji emerytury wojskowej postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego we W., działając na podstawie art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
(Dz. U. z 2004r., Nr 8, poz. 66), ustalił nową wysokość emerytury wojskowej dla W. N. od dnia 1 marca 2010 r. Powyższa decyzja wraz z pouczeniem o przysługującym prawie odwołania od niej do Sądu Okręgowego we Wrocławiu Wydziału Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Wojskowego Biura Emerytalnego została doręczona wnioskodawcy.
Pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r., nazwanym odwołaniem, skarżący wniósł za pośrednictwem Wojskowego Biura Emerytalnego we W., skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy). Z powołanych wyżej przepisów wynika, że sądy administracyjne nie są powołane do rozpoznawania spraw innych niż sądowo-administracyjne, w szczególności do rozpoznawania spraw, których rozpoznanie należy do właściwości sądów powszechnych. Zakres przedmiotowy kontroli administracji publicznej wyznaczają przepisy art. 3-5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., wśród których w art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. zostały wymienione skargi na decyzje administracyjne. Nadto zgodnie z treścią art. 184 Konstytucji RP kontrolę sądową działalności administracji publicznej sprawuje Naczelny Sąd Administracyjny i inne sądy administracyjne oraz - w ograniczonym zakresie na ściśle określonych zasadach - sądy powszechne. W systemie bezpośredniej kontroli administracji publicznej wykonywanej przez sądy powszechne znaczenie ma rozpatrywanie spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych przez sądy pracy i ubezpieczeń społecznych.
W rozpatrywanej sprawie skarżący bezsprzecznie wskazał, że zaskarża decyzję z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego we W. wydaną na podstawie art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
(Dz.U. z 2004 r., Nr 8, poz. 66).
Zważyć należy, że bezwzględnie wiążące przepisy prawa administracyjnego, tj. art. 181 k.p.a. wyraźnie stanowią, że organy odwoławcze właściwe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych określają przepisy odrębne, w tym przypadku przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. W myśl art. 31 ust. 1 tej ustawy, prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysokość świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny. Zgodnie z ust. 4 tego przepisu od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje również odwołanie do właściwego sądu w terminie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. Z kolei art. 461 § 2 k.p.c. wskazuje, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd powszechny, w którego okręgu ma miejsce zamieszkania strona odwołująca się od decyzji wydanej przez organ rentowy. Skoro zatem powołane przepisy ustaw wyraźnie stanowią o właściwości sądów powszechnych - sądów pracy i ubezpieczeń społecznych w sprawach z zakresu świadczeń z ubezpieczeń społecznych, w tym także w sprawach dotyczących prawa żołnierzy zawodowych do zaopatrzenia emerytalnego i wysokości świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia, to nie ma podstaw do uznania, że sprawa będąca przedmiotem zaskarżenia sprecyzowana w piśmie skarżącego z dnia 10 lutego 2009r., nazwanego odwołaniem, należy do kognicji sądów administracyjnych.
W tej sytuacji wniesiona w sprawie skarga, jako dotycząca sprawy nie należącej do właściwości sądu administracyjnego, jest niedopuszczalna. Podlegała zatem odrzuceniu, co orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.