Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. R. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie niewłaściwego przekazania zażalenia z dnia 20 grudnia 2010 r. postanowił: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 29 grudnia 2010 r. Z. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę, w której zakwestionował pismo Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...].
Zaskarżonym pismem Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. przekazał do Rady Miejskiej W. skargą (zażalenie) Z.R. z dnia 20 grudnia 2010 r. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie wypłaty zasiłku dla osoby bezrobotnej.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego w tej kwestii.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Po myśli art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.); dalej: p.p.s.a., sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Odnosząc dalsze rozważania na grunt sprawy będącej przedmiotem rozpoznania stwierdzić należy, że kontroli Sądu poddane jest pismo Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. informujące o przekazaniu do Rady Miejskiej W. skargi (zażalenia) Z.R. z dnia 20 grudnia 2010 r. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie wypłaty zasiłku dla osoby bezrobotnej. Treść skargi wskazuje, że skarżący stawia w niej zarzuty Dyrektorowi Ośrodka Pomocy Społecznej i działalności tego Ośrodka, a zatem organ prawidłowo przekazał je organowi właściwemu do rozpoznania - Radzie Miejskiej W.
W ocenie Sądu, skargę jako złożoną w trybie Działu VIII k.p.a., należało przekazać organowi właściwemu do jej rozpoznania zgodnie z art. 231 k.p.a. Stosownie bowiem do przepisu art. 231 k.p.a.: "Jeżeli organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak, niż w terminie 7 dni przekazać ją właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ.".
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych do skarg i wniosków uregulowanych w dziale VIII k.p.a., nie ma zastosowania sądowa kontrola administracji publicznej, a skarga jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu. Powyższy pogląd został wyrażony m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w postanowieniu z dnia 7 grudnia 2004 r. (sygn. II SAB/Wa 193/04, LEX nr 165916) oraz w postanowieniu z dnia 3 marca 2005 r. (sygn. akt I SA/Wa 18/05, niepubl.) a także przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 9 lutego 2005 r. (sygn. akt OSK 1110/04, LEX nr 171200). Prezentowany w powyższych orzeczeniach pogląd Sąd orzekający w sprawie w pełni podziela.
Skoro skarga Z. R. nie mieści się w kategorii spraw z zakresu administracji publicznej, które wymienia art. 3 § 2 p.p.s.a., to tym samym skarga ta jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł, jak w postanowieniu.